Ben je op zoek naar informatie met betrekking tot de intentieovereenkomst van het nieuwe vignet, naar aanleiding van het persbericht
van 8-12-2020? In dit Nieuwsarchief vind je op chronologische volgorde berichten over dit onderwerp.
Ook op de website van het NP vind je actuele informatie en een Q&A.
Op RuitervignetUH.nl kan je in de webshop een vignet bestellen en is meer informatie en het Gebruikersreglement te vinden.
Bestel nu je Ruitervignet Utrechtse Heuvelrug 2022
Het nieuwe ruitervignet is vanaf 1 januari 2022 verplicht.
Paardenliefhebbers kunnen volop genieten van de natuur op de paardenpaden op de Utrechtse Heuvelrug. Met het nieuwe Ruitervignet Utrechtse Heuvelrug heb je toegang tot goed begaanbare
paardenpaden voor ruiters en menners.
Vanaf 1 januari 2022 is de aankoop van dit Ruitervignet Utrechtse Heuvelrug verplicht voor ruiters en menners die gebruik maken van de paden die over het Utrechtse Heuvelrug vignetgebied lopen.
Met je bijdrage onderhouden we de paden, zorgen we voor de boomveiligheid en beheren we de omliggende natuur.
Ruitervignet Utrechtse Heuvelrug bestellen
Het ruitervignet bestel je eenvoudig via de online bestelformulieren op www.ruitervignetuh.nl. Het vignet is direct geldig: je ontvangt je digitale vignet gelijk na betaling in je mailbox. Om de
kosten zo laag mogelijk te houden, is er gekozen voor een digitaal vignet. Deze moeten gebruikers uitgeprint of op hun mobiele telefoon bij zich hebben vanaf 1 januari 2022.
Waar geldig
Verschillende gemeenten, terrein- en particuliere eigenaren doen mee met het Ruitervignet Utrechtse Heuvelrug. In totaal bieden zij samen een gebied van ruim 200 kilometer aan paardenpaden op de
Utrechtse Heuvelrug. Op de website www.ruitervignetuh.nl vind je een kaart met daarop het actuele overzicht van waar het vignet geldig is.
Ook meedoen? Terreineigenaren die interesse hebben om mee te doen met het Ruitervignet Utrechtse Heuvelrug kunnen contact opnemen met Stichting Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug
(info@nputrechtseheuvelrug.nl) of kijk op de website van Nationaal Park.
Terreineigenaren en gebruikers maken zich samen sterk voor het in stand houden van de paardenpaden op de Utrechtse Heuvelrug. In december 2020 tekenden de partijen een intentieovereenkomst,
vandaag resulterend in een convenant voor de komende drie jaar. Een sterke samenwerking op de Utrechtse Heuvelrug, waar sinds vandaag zes nieuwe terreineigenaren bij aanhaken.
Van verbodsbord naar paardenpad, het pad in de
Vuursche tussen kp 28 en 30 is weer terug!
Na enige tijd overleg met Staatsbosbeheer gelukt
om dit veel gebruikte pad weer gemarkeerd te krijgen en dus weer opengesteld als paardenpad.
Beleid recreatie en toerisme van provincie Utrecht ter inzage
Het ‘Omgevingswetprogramma recreatie en toerisme 2022-2025’ ligt van 21 september tot 1 november 2021 ter inzage. In de provincie Utrecht hebben we veel makkelijk bereikbare
plekken waar je leuke dingen kunt doen buiten in het groen, niet te ver van huis. Toch zien we ook een tekort aan groene recreatiegebieden. Hoe we dit de komende jaren gaan verbeteren,
geven we aan in het programma.
Uitgangspunt in het ontwerp is dat recreatiegebieden goed bereikbaar en toegankelijk moeten zijn, wandelend of fietsend. Daarvoor wil de provincie meer gebruik maken van onderzoek en data om
recreatie beter te laten aansluiten op de wensen van de bezoekers.
Vraag en aanbod
Recreanten worden bijvoorbeeld gevraagd over hoe ze een gebied beleven. De waardering van en verbeterpunten voor de recreatiegebieden wordt vervolgens gedeeld met terreineigenaren. Ook kijken we
of de routenetwerken in de provincie goed zijn ingericht op de verschillende gebruikers. Vraag en aanbod worden zo nog beter op elkaar afgestemd.
Na de ter inzagelegging van het ontwerp worden de reacties verwerkt in het nieuwe beleid voor recreatie en toerisme. De verwachting is dat eind 2021 het beleid definitief wordt.
Samenwerking
Het ontwerp dat ter inzage gaat, is tot stand gekomen samen met betrokken organisaties, met gemeenten, waterschappen, terreineigenaren, vrijetijdsondernemers en kennis- en adviesbureaus. Ongeveer
60 mensen hebben actief deelgenomen aan de co-creatie.
Link naar het nieuwsbericht, hier is ook het programma PRenT te vinden. Vanuit
de stichting hebben we input geleverd op dit document.
Het noodweer van vrijdag 18 juni heeft tot ongekende schade geleid in de bossen op de Utrechtse Heuvelrug rond Leersum. Het zwaarst getroffen gebied ligt in een relatief smalle strook van
zo’n 3 kilometer breed en 5 kilometer lang meteen ten noorden van Leersum tot aan de A12. Er zijn duizenden bomen omgewaaid en op sommige plekken liggen complete bospercelen plat. Ten zuiden
van Leersum is ook landgoed Broekhuizen zwaar getroffen. Ook het sterrenbos van Landgoed Zuylestein, bekend van de bosvarkens en de 17de eeuwse moestuin, is volledig weggevaagd.
Door de stormschade zijn de natuurgebieden in Leersum de komende tijd afgesloten. Er hangen veel takken en boomkruinen los en veel bomen zijn instabiel of staan op scherp. We vragen je daarom
deze gebieden niet te betreden, het is levensgevaarlijk! Daarnaast kunnen de hulpdiensten zo ook ongestoord zorgen dat Leersum weer snel veilig en opgeruimd is.
In 2022 komt er een Ruitervignet voor de Utrechtse Heuvelrug. Door bezuinigingen van de overheid krijgen
terreineigenaren op de Utrechtse Heuvelrug geen geld meer voor het onderhoud en beheer van de ruiter- en menpaden. Om de paden toegankelijk en
veilig én betaalbaar te houden, is een aantal terreineigenaren tot deze oplossing gekomen. Voor de
invoering van het vignet spreken we regelmatig met de gebruikers van deze paden, zodat hun advies meegenomen kan worden in de uiteindelijke uitvoering.
In totaal zitten er 17 ruiters en menners in de adviesgroep over de invoering van het Ruitervignet. Ze praten mee over de wijze waarop het vignet straks het beste kan worden ingevoerd en
geven advies aan de werkgroep, waar de uiteindelijke besluiten worden genomen. In de werkgroep zitten de partijen die de intentieovereenkomst in 2020 ondertekenden.
Marjolein Pasanea uit Soest is één van de leden van de adviesgroep. In het dagelijks leven is ze onderwijskundige bij KLM Engineering & Maintenance, in haar vrije tijd rijdt ze graag door
de bossen van de Utrechtse Heuvelrug op haar leasepaard Fae van manege Zonneveld in Baarn. We spraken met haar over het nieuwe ruitervignet.
“Ik vind het erg zinvol dat ik in de adviesgroep mee kan praten over de invoering van dit nieuwe vignet. Als
recreatieve ruiter rijd ik graag buiten. Het vignet heeft dan ook direct invloed op mij. Ik ben dus blij dat ik de kans heb om aan de voorkant mee te kunnen denken.”
Hoe duur mag het worden?
De verwachting is dat het ruitervignet ongeveer € 60,- voor een jaar zal gaan kosten. Dit hangt echter af van verschillende factoren. De kosten zijn één van de zorgpunten vanuit de ruiters en
menners. In sommige gebieden zijn namelijk al andere vignetten. Als je dan een leuke rit wilt maken, kunnen de kosten al snel oplopen omdat je verschillende vignetten moet aanschaffen.
Marjolein hoopt dan ook dat zoveel mogelijk terreineigenaren aansluiten bij dit vignet. Als ruiter scheelt dat niet alleen in de kosten, maar maakt het ook een stuk overzichtelijker als je in
het bos rijdt en je voorkomt dat ruiters misschien op sommige stukjes even ‘illegaal’ doorsteken.
Persoonsgebonden versus paardgebonden vignet
Een ander punt dat besproken is in de adviesgroep is het persoonsgebonden- versus het paardgebonden vignet. Voordeel van een paardgebonden vignet is dat je nooit met meer dan één persoon op
het paard in het bos rijdt. Je betaalt dan per paard en niet per persoon die op het paard rijdt. Het paard is dan de ‘gebruiker’ van het pad. Nadeel van een paardgebonden vignet is echter dat
het heel moeilijk te controleren is door de boa. Hoe herken je of dit het paard is met het bijbehorende vignet? “Als adviesgroep
kwamen we niet tot een eenduidige conclusie, maar hebben toch geadviseerd om voor een persoonsgebonden vignet te gaan. De nadelen daarvan zijn beter oplosbaar dan van een paardgebonden
vignet. Belangrijk aandachtspunt is dat er voor families, bijrijders en leasers een eerlijke oplossing wordt gevonden. Bijvoorbeeld door het mogelijk te maken op één vignet meerdere mensen te
registreren.”
Hoe moet het vignet eruit gaan zien?
De adviesgroep heeft ook meegepraat over de vorm van het vignet. Wordt het een digitaal vignet, die je bijvoorbeeld kunt printen, of wordt het een fysiek vignet bijvoorbeeld een penning?
Hierin spelen de kosten uiteraard een belangrijke rol. Een digitale versie is goedkoper in de productie. Een fysiek vignet heeft echter als voordeel dat het bijdraagt aan de bekendheid van
het vignet. Een mooie oplossing zal kunnen zijn de langer geldende vignetten fysiek te maken en de kort geldende vignetten digitaal.
Is er genoeg draagvlak voor het vignet?
Het is natuurlijk niet leuk als je ineens moet gaan betalen voor iets dat eerst gratis was. Het is bij veel mensen niet bekend dat de terreinbeheerders geen geld meer krijgen voor het
onderhoud van de ruiter- en menpaden. “Als mensen weten wat de reden is voor de invoering van het vignet en straks zien dat de
ruiter- en menpaden er echt goed bij liggen, dan vinden ze het vast wel een goed idee. Voor nu ben ik blij dat ik mee mag praten over deze aspecten. Zo komen we vast tot een zo goed mogelijke
oplossing, waar de terreineigenaren én de gebruikers mee geholpen zijn”.
Zestig euro om te mogen paardrijden op de Utrechtse Heuvelrug? Menig ruiter heeft daar geen enkel begrip voor. Maar volgens de initiatiefnemers kan het niet anders.
Want zonder extra geld komt er geen onderhoud en moeten ruiterpaden op slot.
Bernie van Unen 19-05-21, 09:48
Judith Boekel van het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug begrijpt het ongenoegen van de ruiters heel goed. Tot voor kort betaalden alleen de mountainbikers voor het gebruik van de routes, maar nu
moeten ook de ruiters de portemonnee trekken. Een paar jaar geleden schroefde Den Haag de subsidie terug en werd het onderhoud aan de eigenaren overgelaten. Dat lukte met hangen en wurgen een
paar jaar, maar ook bij de eigenaren raakt de kas leeg.
Sluiten
Dus is betalen voor onderhoud de enige optie. De organisaties, Staatsbosbeheer, Utrechts Landschap, Natuurmonumenten, gemeente Soest, Landgoed Eyckenstein, Stichting Ruiter en Mennen Utrechtse
Heuvelrug, de Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie – Regio Utrecht, het Utrechts Particulier Grondbezit en Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug, denken aan 60 euro, maar het kan ook nog
een tientje goedkoper of duurder worden. Mogelijk komen er deelvignetten.
,,Als je nooit voor onderhoud hebt betaald, is dit misschien even vervelend, maar de overheid heeft bezuinigd op recreatieve voorzieningen”, stelt Boekel. ,,Er is nog wel geld voor
fiets- en wandelpaden, maar niet voor extra paden voor de mountainbike en de paarden. De 43 terreinbeheerders moeten ergens het onderhoud van betalen. Dus zijn we na uitgebreid overleg tot de
conclusie gekomen dat we een vignet voor onderhoud nodig hebben.”
Gortig
Het ruitervignet is te vergelijken met een mountainbiketicket. Dat kost 7,50 euro en het ruitervignet gaat rond de 60 euro kosten. Dat vinden sommige ruiters wel heel erg gortig. Ook omdat
sommige landgoedeigenaren al werken met penningen. Een vrouw op Facebook klaagt dat ze straks drie penningen of vignetten moet kopen om met haar paard een ritje te kunnen maken. Dat noemt ze
idioot.
Stalhouder Gijs Evers is niet per se tegen, maar hoopt wel dat het geld wordt ingezet voor onderhoud. ,,Ik begrijp de invoering van een vignet wel, maar laten ze het geld dan wel op de juiste
manier gebruiken.”
Een eigenaar van een manege uit Overberg is ook niet tegen, en blij dat er weer serieus onderhoud gepleegd kan worden. Ze heeft zich erg gestoord aan de vele stenen en stukjes glas op de
ruiterpaden. ,,Daar kunnen paarden toch niet op lopen. Daar hebben die dieren enorm pijn van. Ik begrijp ook niet dat over enkele honderden meters puin is gestort. Onderhoud is goed, maar dan
niet op een goedkope manier door er puin te storten.”
Verschil
Rein Zwaan van Staatsbosbeheer denkt dat de ruiters straks over betere paden beschikken. Er is wel één groot verschil met de mountainbikers. Die rijden met 60.000 man door de regio, de groep
ruiters is ongeveer 3500 mensen groot. ,,De mountainbikers verzorgen voor een groot deel ook de eigen paden, ruim 100 kilometer. Ze hebben ook de aanleg zelf betaald. Die mensen vinden dat leuk
om samen aan een parcours te werken. De club heeft erg veel vrijwilligers.”
Voor ruiterpaden ligt dat anders. Voor onderhoud is een schep en een hark niet voldoende. Soms zijn machines nodig. Zwaan: ,,We hebben er geen geld voor. Het onderhoud loopt zo ver terug dat de
veiligheid niet gewaarborgd kan worden. Dan moeten we een route sluiten. Er liggen meer dan 250 kilometer aan ruiterpaden in dit gebied. Er begint nu ook wel begrip te komen, zeker als je uitlegt
dat mountainbikers met ruim 60.000 mensen zijn en de ruiters met 3500. Het is alleen jammer dat nog niet alle eigenaren meedoen en hun eigen penningen hebben. Dat hopen we nog op te lossen.”
Vanaf 2022 ruitervignet nodig op de Utrechtse Heuvelrug
SOEST Een groot aantal partijen hebben afspraken gemaakt om een betaald ruitervignet op de
Utrechtse Heuvelrug in te voeren. Deze terreineigenaren willen vanaf 1 januari 2022 de aankoop van een Utrechtse Heuvelrug (UH)-ruitervignet verplicht maken voor ruiters en menners die
gebruik maken van de paden die over hun terrein lopen.
Op de Heuvelrug ligt een uitgebreid padennetwerk voor ruiters en menners dat intensief wordt
gebruikt. Het in stand houden van deze paden kwam in gevaar, omdat het voor terreineigenaren financieel steeds lastiger is om de kosten daarvoor op te brengen. Daarom hebben zij samen met
vertegenwoordigers van gebruikers gezocht naar een systeem, waarbij deze kosten gedekt worden uit gebruikersbijdragen. Zodat de paden toegankelijk blijven en geschikt zijn om zo veilig
mogelijk te berijden.
Deze samenwerking tussen terreineigenaren en vertegenwoordigers van ruiters en menners in het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug heeft geleid tot de afspraken in de nu ondertekende
intentieovereenkomst. ,,Ik ben heel blij met deze mijlpaal. Met de afspraken die nu gemaakt zijn kunnen we de komende maanden gezamenlijk uitwerken hoe we het Utrechtse Heuvelrug ruitervignet
gaan uitgeven. Ook zullen we andere terreineigenaren uitnodigen om mee te doen met dit ruitervignet. En we gaan natuurlijk zorgen dat alle gebruikers tijdig op hoogte zijn van de
veranderingen die op 1 januari 2022 ingaan”, aldus Janine Caalders, directeur bestuurder van Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug.
60 EURO Verwacht wordt dat de prijs van een jaarvignet voor de Utrechtse Heuvelrug rond de 60 euro zal liggen. Hiervoor
staat de vignethouder dan minimaal zo’n 200 kilometer aan paden ter beschikking.
De partijen die tekenden zijn Staatsbosbeheer, het Utrechts Landschap, Natuurmonumenten, de gemeente Soest, Landgoed Eyckenstein, Stichting Ruiteren en Mennen Utrechtse Heuvelrug, de
Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie – Regio Utrecht, het Utrechts Particulier Grondbezit en Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug.
Op 8 december 2020 hebben Staatsbosbeheer, Utrechts Landschap, Natuurmonumenten, gemeente Soest, Landgoed Eyckenstein (Maartensdijk) , Stichting Ruiteren en Mennen Utrechtse Heuvelrug, de
Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie (Regio Utrecht), het Utrechts Particulier Grondbezit en Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug afspraken gemaakt om een betaald ruitervignet op de
Utrechtse Heuvelrug in te voeren.
De terreineigenaren zijn voornemens om vanaf 1 januari 2022 de aankoop van een Utrechtse Heuvelrug (UH)-ruitervignet verplicht te stellen voor ruiters en menners die gebruik maken van de
paden die over hun terrein lopen; de terreineigenaren en gebruikers maken zich zo samen sterk voor in stand houden ervan.
Instandhouding paden
Op de Heuvelrug ligt een uitgebreid padennetwerk voor ruiters en menners dat intensief wordt gebruikt. Het in stand houden van deze paden kwam in gevaar, omdat het voor terreineigenaren
financieel steeds lastiger is om de kosten daarvoor op te brengen. Daarom hebben zij samen met vertegenwoordigers van gebruikers gezocht naar een systeem waarbij deze kosten gedekt worden uit
gebruikersbijdragen, zodat de paden toegankelijk blijven en geschikt zijn om zo veilig mogelijk te berijden.
Samenwerking
Deze samenwerking tussen terreineigenaren en vertegenwoordigers van ruiters en menners in het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug heeft geleid tot de afspraken in een op 8 december
ondertekende intentieovereenkomst. ‘Ik ben heel blij met deze mijlpaal. Met de afspraken, die nu gemaakt zijn kunnen we de komende maanden gezamenlijk uitwerken hoe we het Utrechtse Heuvelrug
ruitervignet gaan uitgeven. Ook zullen we andere terreineigenaren uitnodigen om mee te doen met dit ruitervignet. En we gaan natuurlijk zorgen dat alle gebruikers tijdig op hoogte zijn van de
veranderingen die op 1 januari 2022 ingaan’, aldus Janine Caalders, directeur-bestuurder van Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug. Verwacht wordt dat de prijs van een jaarvignet voor de
Utrechtse Heuvelrug rond de 60 euro zal liggen. Hiervoor staat de vignethouder dan minimaal zo’n 200 km aan paden ter beschikking.
HvdB
Buitenruiters: Betaald ruitervignet op Utrechtse Heuvelrug aanstaande
9 december 2020
Gisteren zijn door Staatsbosbeheer, Utrechts Landschap, Natuurmonumenten, gemeente Soest, Landgoed Eyckenstein, Stichting Ruiteren en Mennen Utrechtse Heuvelrug, de Koninklijke Nederlandse
Hippische Sportfederatie – Regio Utrecht, het Utrechts Particulier Grondbezit en Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug afspraken ondertekend om een betaald ruitervignet op de Utrechtse Heuvelrug in
te voeren.
Op de website van Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug valt te lezen dat de terreineigenaren voornemens zijn om vanaf 1 januari 2022 de aankoop van een Utrechtse Heuvelrug
(UH)-ruitervignet verplicht te stellen voor ruiters en menners die gebruik maken van de paden die over hun terrein lopen.
Instandhouding paden
Op de Heuvelrug ligt een uitgebreid padennetwerk voor ruiters en menners dat intensief wordt gebruikt. Het in stand houden van deze paden kwam in gevaar. Dit komt doordat het voor
terreineigenaren financieel steeds lastiger is om de kosten daarvoor op te brengen. Daarom hebben zij samen met vertegenwoordigers van gebruikers gezocht naar een systeem, waarbij deze
kosten gedekt worden uit gebruikersbijdragen. Op deze manier blijven de paden geschikt, veilig en toegankelijk.
Samenwerking
De samenwerking tussen terreineigenaren en vertegenwoordigers van ruiters en menners in het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug heeft geleid tot de afspraken in de nu ondertekende
intentieovereenkomst. Verwacht wordt dat de prijs van een jaarvignet voor de Utrechtse Heuvelrug rond de 60 euro zal liggen. Hiervoor kan de houder van het vignet gebruik maken van minimaal 200
kilometer aan ruiterpaden in het gebied.
Vragen en antwoorden
Het nieuwe ruitervignet Utrechtse Heuvelrug gaat in 2022 in. In 2021 werken de partners samen aan de verdere uitrol van het vignet en nog niet alles is duidelijk. Op de website staan
echter al wel een aantal vragen waar zij wel het antwoord op kunnen geven.
Het UPG heeft de afgelopen jaren met verschillende organisaties gewerkt aan een nieuw betaald ruitervignet op de Utrechtse Heuvelrug. Het doel van het
ruitervignet is dat de gebruikers van de paden gezamenlijk de kosten op gaan brengen die samenhangen met het in standhouden van de ruiterroutes. Daaronder valt ook een bijdrage in
veiligheidssnoei en toezicht.
Allereerst is met gebruikersonderzoek op de Utrechtse Heuvelrug een beeld gevormd van de doelgroep, inclusief de aantallen ruiters en menners die buiten rijden. Daarna is er hard gewerkt aan
een goede onderbouwing van de kosten. Deze zijn gerelateerd aan een overzicht in GIS welke paden voor ruiters en menners beschikbaar zijn en om hoeveel km dat gaat.
Staatsbosbeheer, Utrechts Landschap, Natuurmonumenten, gemeente Soest, landgoed Eyckenstein, Stichting Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug, Stichting Ruiteren en Mennen Utrechtse Heuvelrug en
de Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie regio Utrecht ondertekenen op 8 december de intentieovereenkomst. Het UPG onderschrijft de uitkomsten en is daarom medeondertekenaar. Het
is echter aan u zelf om u aan te melden indien u interesse heeft in deelname aan het ruitervignet en ruiterroutes op uw landgoed heeft.
Het komende jaar zal de uitrol van het ruitervignet verder uitgewerkt worden door Bureau Buiten.
Wilt u meer informatie over deelname aan het ruitervignet? Laat het ons weten via upg@grondbezit.nl.
Op de Heuvelrug ligt een uitgebreid padennetwerk voor ruiters en menners dat intensief wordt gebruikt. Het in stand houden van deze paden kwam in gevaar, omdat het voor terreineigenaren
financieel steeds lastiger is om de kosten daarvoor op te brengen. Daarom hebben zij samen met vertegenwoordigers van gebruikers gezocht naar een systeem, waarbij deze kosten gedekt worden uit
gebruikersbijdragen. Zodat de paden toegankelijk blijven en geschikt zijn om zo veilig mogelijk te berijden.
Er zijn afspraken gemaakt om een betaald ruitervignet op de Utrechtse Heuvelrug in te voeren. De terreineigenaren zijn voornemens om vanaf 1 januari 2022 de aankoop van een Utrechtse Heuvelrug
(UH)-ruitervignet verplicht te stellen voor ruiters en menners die gebruik maken van de paden die over hun terrein lopen.
Samenwerking
Deze samenwerking tussen terreineigenaren en vertegenwoordigers van ruiters en menners in het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug heeft geleid tot de afspraken in de nu ondertekende
intentieovereenkomst. “‘We houden ruiters en menners graag te gast op onze ruiter- en menpaden, om te kunnen genieten van onze prachtige natuur. Maar nu er minder geld is voor natuur en
recreatie, moeten we voor de komende jaren echt tot een structurele oplossing komen voor de kosten van paden voor specifieke doelgroepen. Voor MTB-ers is dat al geregeld. Dankzij het ruitervignet
kunnen we ook onze paardenpaden in stand blijven houden en onderhouden.”; aldus Saskia van Dockum. Verwacht wordt dat de prijs van een jaarvignet voor de Utrechtse Heuvelrug rond de € 60,- zal
liggen. Hiervoor staat de vignethouder dan zo’n 200 km aan paden ter beschikking.
Betrokken partijen
De intentieovereenkomst is getekend door: Utrechts Landschap, Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer, gemeente Soest, Landgoed Eyckenstein, Stichting Ruiteren en Mennen Utrechtse Heuvelrug, de
Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie – Regio Utrecht, het Utrechts Particulier Grondbezit en Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug.
Link naar het persbericht van het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug: zie hier.
Terreineigenaren en gebruikers maken zich samen sterk voor in stand houden ruiterpaden
UTRECHT, 8 december 2020 – Op 8 december 2020 hebben Staatsbosbeheer, Utrechts Landschap,
Natuurmonumenten, gemeente Soest, Landgoed Eyckenstein, Stichting Ruiteren en Mennen Utrechtse Heuvelrug, de Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie – Regio Utrecht, het Utrechts
Particulier Grondbezit en Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug afspraken gemaakt om een betaald ruitervignet op de Utrechtse Heuvelrug in te voeren. Deze terreineigenaren zijn voornemens om
vanaf 1 januari 2022 de aankoop van een Utrechtse Heuvelrug (UH)-ruitervignet verplicht te stellen voor ruiters en menners die gebruik maken van de paden die over hun terrein lopen.
Instandhouding paden
Op de Heuvelrug ligt een uitgebreid padennetwerk voor ruiters en menners dat intensief wordt gebruikt. Het in stand houden van deze paden kwam in gevaar, omdat het voor terreineigenaren
financieel steeds lastiger is om de kosten daarvoor op te brengen. Daarom hebben zij samen met vertegenwoordigers van gebruikers gezocht naar een systeem, waarbij deze kosten gedekt worden
uit gebruikersbijdragen. Zodat de paden toegankelijk blijven en geschikt zijn om zo veilig mogelijk te berijden.
Over Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug – bron van natuur en cultuur
Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug is een eeuwenoud kostbaar natuurgebied van 20.000 hectare, waarvan 10.000 hectare met de status Nationaal Park. Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug is een
plek waar mensen tot rust komen en nieuwe energie krijgen. Om al dit moois in stand te houden is er een brede samenwerking opgezet met gemeentes, provincie en eigenaren van natuurgebieden.
Ook bewoners en ondernemers zijn in toenemende mate betrokken. Stichting Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug is de aanjager en initiator van deze samenwerking.
Q&A voor ruiters en menners over nieuw ruitervignet Utrechtse Heuvelrug
Het nieuwe ruitervignet Utrechtse Heuvelrug gaat in 2022 in. In 2021 werken de partners samen aan de verdere uitrol van het vignet. Het kan daarom zijn dat we nog niet op al je vragen een
antwoord hebben. Kijk hier voor een overzicht van de vragen en antwoorden die we wel alvast voor je op een rijtje kunnen zetten (noot: het kaartje bij vraag 4 klopt niet, er zijn meer
donkergroene gebieden).
Samenwerking
Deze samenwerking tussen terreineigenaren en vertegenwoordigers van ruiters en menners in het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug heeft geleid tot de afspraken in de nu ondertekende
intentieovereenkomst. “Ik ben heel blij met deze mijlpaal. Met de afspraken die nu gemaakt zijn
kunnen we de komende maanden gezamenlijk uitwerken hoe we het Utrechtse Heuvelrug ruitervignet gaan uitgeven. Ook zullen we andere terreineigenaren uitnodigen om mee te doen met dit
ruitervignet. En we gaan natuurlijk zorgen dat alle gebruikers tijdig op hoogte zijn van de veranderingen die op 1 januari 2022 ingaan”; aldus Janine Caalders, directeur bestuurder van
Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug. Verwacht wordt dat de prijs van een jaarvignet voor de Utrechtse Heuvelrug rond de € 60,- zal liggen. Hiervoor staat de vignethouder dan minimaal zo’n 200
km aan paden ter beschikking.
Op 2 en 3 december 2020 hebben Staatsbosbeheer, Utrechts Landschap, Natuurmonumenten, gemeente Soest, Landgoed Eyckenstein, Stichting Ruiteren en Mennen Utrechtse Heuvelrug, de Koninklijke
Nederlandse Hippische Sportfederatie – Regio Utrecht, het Utrechts Particulier Grondbezit en Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug hun handtekening gezet onder de intentieovereenkomst voor de
invoering van een nieuw ruitervignet voor de Utrechtse Heuvelrug.
Ruiters en menners best bereid bij te dragen aan ruiterpaden
07 december 2020
Ruiters
en menners denken veel positiever dan gedacht over meehelpen en meebetalen aan het onderhoud van ruiterpaden op de Veluwe. Mensen uit de regio willen graag vrijwilligerswerk doen en mensen van
buiten zijn best bereid financieel wat bij te dragen. Een bedrag tussen 20 en 40 euro zou realistisch kunnen zijn voor bijvoorbeeld een onbeperkte jaarpas voor de hele Veluwe, áls er
daadwerkelijk een pas gaat komen. Dat is de uitkomst van een representatief onderzoek dat De Veluwe Alliantie heeft laten uitvoeren.
Er is veel onwetendheid over het beheer en onderhoud van natuurgebieden. Uit de reacties blijkt dat men niet bekend is met management van natuurgebieden, hoe de geldstromen lopen en hoe er met
andere natuurgebruikers wordt omgegaan. Onwetendheid geeft onbegrip. Hoewel onderhoud aan ruiter- en menpaden intensiever is dan voor bijvoorbeeld wandelpaden, hebben paardensporters de indruk
dat onderhoud niet nodig is, dat er eigenlijk wel budget beschikbaar is via overheidssubsidies en dat de ruiters/menners de enigen zijn die wordt gevraagd mee te betalen aan hun eigen paden.
Ruiters en menners vertegenwoordigen slechts een klein percentage van de recreatieve gebruikers, waartoe ook fietsers, wandelaars en MTB-ers behoren. De
frequentie waarmee paardensporters de natuur in gaan is echter hoog en de afstanden zijn relatief lang, waardoor de druk op de ruiterpaden groot is. Daarnaast stellen paardensporters hoge
veiligheidseisen aan paden: de paden moeten vrij zijn van omgevallen bomen, afgebroken takken en boomwortels, het pad moet voldoende breed (minimaal 1,5 m) zijn voor menners en vrij zijn van
overhangende takken tot op drie meter hoogte. Dit vereist regelmatig en zorgvuldig onderhoud waaraan geen gering kostenplaatje hangt.
Ook ziet men graag dat er voldoende ruiter- en menpaden beschikbaar blijven, zodat er variatie mogelijk is. Mountainbikepaden zouden gescheiden moeten zijn van de ruiterpaden. Ook loslopende
honden vormen een bron van ergernis.
De grootste groep ruiters en menners valt in de leeftijdscategorie van 30-70 jaar. Opvallend is ook dat zeker 30% van de respondenten bij geen enkele (overkoepelende) vereniging is aangesloten.
De wel aangesloten respondenten zijn bij 19 verschillende organisaties onder te verdelen.
Bureau Staalicus van Carolien Staal heeft het onderzoek uitgevoerd in opdracht van De Veluwe Alliantie, de bestuurlijke samenwerking tussen grondeigenaren, recreatieondernemers,
terreinbeheerders, grote attracties, provincie en 21 gemeenten op de Veluwe.
In Driebergen ligt de Traayweg, deze gaat de snelweg A12 en het spoor onderdoor. De wens bestond om het fietspad te verbreden, dus is de weg aangepast.
Dit heeft tot gevolg dat er van 2 naar 1 autorijbaan werd gegaan. Er zou dus een stoplichtinstallatie (VRI, verkeers regel installatie) komen. Dat creerde de kans om deze aan te passen voor
ruiters.
De gemeente ambtenaar van de gemeente Utrechtse Heuvelrug wilde hier wel aan mee werken. Zodoende werden de mogelijkheden bekeken.
3 december 2020 is de testdag van de installatie. Als deze positief is, wordt de tunnel met VRI in gebruik genomen.
Aan beide kanten van de tunnel is een ruiterpad en opstelplaats gemaakt. Er staat een paal met drukknop, stoplicht en digitaal ⚠ voor de auto's en fietsers. Helemaal top gedaan van de
gemeente!
Aanstaande donderdag 3 december wordt de installatie getest en als het goed is in gebruik genomen.
Een aantal weetjes:
- je krijgt als ruiter een standaard tijd als je de knop indrukt. Druk je nog een keer, komt er 2 seconden bij. Tot maximaal 20 seconden kan erbij komen, voor als je met meer ruiters bent. De
basistijd is eerder getest met een groep van Manege Den Toom.
- auto's stoppen als de ruiters groen hebben. Dus je hebt de autoweg in de tunnel voor jezelf. Je moet dus op de autoweg de tunnel door.
- in de tunnel komt een digitaal aftelbord te hangen. Dan weet je hoeveel tijd je nog hebt.
- in de tunnel komt aan de noordzijde een ⚠ bord voor de fietsers te hangen, want daar steek je het fietspad over. De fietsers hebben rood, maar goed voor de zekerheid.
- de markering van het ruiterpad aan zuidzijde en noordzijde is besteld, wordt as week geplaatst.
- menners kunnen via de auto stoplichten de tunnel gebruiken. Ook voor hun is het veiliger geworden, want je krijgt geen tegenliggers in de tunnel meer als je groen hebt als auto.
Beleid in de maak
Eind 2020 zijn we betrokken geweest bij een aantal provinciale beleidsplannen.
De Provincie Utrecht heeft haar Omgevingsvisie en
Omgevingsverordening open gesteld voor zienswijzes. Hier hebben wij een
zienswijze op ingediend. Naar ons oordeel dient in het programma Recreatie en Toerisme de paardensport erkend te worden als recreatievorm.
In de Omgevingsvisie, hoofdstuk 4 paraaf 1.2, zou onder “Recreatief hoofd(route)netwerk” ook het paardrijden te worden opgenomen. De daarvoor door ons aangeleverde informatie met het overzicht
van aanwezige paardenpaden in de provincie, verwerkt in Geo-Point Utrecht, geeft daarvoor alle benodigde informatie.
Onderdeel van de Omgevingsvisie is het project PRenT, Project Recreatie en Toerisme. In de werkgroep Basisinfrastructuur hebben we uit gedragen van we vinden dat paardrijden zodanig aanwezig is
in de provincie Utrecht, dat er meer aandacht voor moet komen. Dit kan zijn door paardrijden als recreatieve vorm te herkennen, het Routebureau Utrecht de opdracht te geven om deze recreatieve
vorm op te nemen in het programma (naast fietsen, wandelen en varen) en ervoor te zorgen dat ook gemeenten aandacht krijgen voor menners en ruiters.
De aanbevelingen van de werkgroepen binnen het PRenT worden overhandigd aan de provincie.
Een ander onderdeel van de Omgevingsvisie is zonering. Staatsbosbeheer legt het hier uit. Ook hier hebben wij input aan geleverd, dit is een project wat
onze aandacht heeft omdat wij het paardenpadennetwerk in stand willen houden.
Zonering is in het kort het aangeven van (recreatief) drukke en rustige (natuur) plekken. Door paden weg te halen over te verleggen, worden meer rustige gebieden gecreëerd en wordt drukte in
andere gebieden geconcentreerd.
Voorontwerp bestemmingsplan Paleis Soestdijk
15 oktober 2020
Bij het lezen van het voorontwerp bleek dat er woningbouw gepleegd zou gaan worden op het paardenpad wat
door het Paardenbos te Baarn loopt. Dit pad loopt tussen knooppunt 29 en 30 op terrein van Staatsbosbeheer.
Daar wilde we meer over weten, dus hebben we een bezwaarschrift ingediend. Deze is in behandeling genomen, het wachten is op een reactie. Ook hebben we ruiters kunnen inlichten die gebruik maken
van dit pad, waardoor zij ook een bezwaar hebben ingediend.
We zijn ervan overtuigd dat we met Staatsbosbeheer tot een oplossing kunnen komen om deze verbindende route te verleggen. Echter moet er op voorhand, in het bestemmingsplan, wel benoemd worden
dat dit probleem opgelost dient te worden.
Ook het aanpassen van de N221 ter hoogte van het paleis brengt mogelijk problemen voor ruiters en menners mee. In het Mobiliteitsonderzoek komen paarden niet naar voren als gebruikers, dus lijkt
het erop alsof deze over het hoofd zijn gezien. Ook dit hebben we benoemd in ons bezwaar.
Het loont dus om bestemmingsplannen door te lezen, mocht je er lucht van krijgen!
Bijna driekwart boswachters en groene boa’s ziet nadelig effect van toegenomen recreatiedrukte op de natuur
maandag 07 september 2020
Vanavond een interessant en actueel onderwerp op tv, de Monitor:
"Loopt de recreatiedrukte niet de spuigaten uit? En wat doet die drukte met de toch al kwetsbare natuurgebieden? Van wie is die natuur eigenlijk?"
Hier valt de uitzending 'Van wie is de natuur eigenlijk?' van de Monitor te vinden
Paden update te Leersum 3 september 2020
Er is een mooi nieuw pad gemaakt door Staatsbosbeheer, wat de knooppunten 88 en 74 heeft gekregen! De paardenpaden over de Utrechtse Baan en onderlangs het Leersumse Veld (kp 84-89-88) blijven.
Samen met Staatsbosbeheer hebben vrijwilligers het nieuwe pad vrijgemaakt. Staatsbosbeheer heeft markering neergezet en zo is er nog mooi een lus te rijden.
Zie kaartje voor de nieuwe situatie, deze paden staan ook op Ruiterenenmennen.nl. Waar je wel en niet kan komen te paard is in het veld duidelijk aangegeven.
De omleidingsroute te Zuylenstein die was aangelegd vanwege de bosbouw is verwijderd en dus vervallen, te paard mag je hier niet meer komen.
Minigids Bit zomer 2020
Met foto van de Soesterduinen op de voorpagina en kort interview over de Werkdagen.
Tekst interview:
Ieder gebied heeft zijn eigen charme.
Marjolein van Unen is regioconsulent bij de KNHS en controleert op de rug van haar Quarter Horse hoe de paden op de Utrechtse Heuvelrug erbij liggen.
"Samen met mijn paard maak ik al jaren ritten over de Utrechtse Heuvelrug. Ik ken een groot deel van het gebied daardoor goed. In totaal ligt hier zo'n 400 kilometer aan paden en ieder gebiedje
heeft zijn eigen charme. Je komt er flinke klimmen tegen en mooie boslaantjes, maar ook bredere zandpaden waar je even lekker kunt gaan; de afwisseling maakt het rijden hier zo leuk. Het verschil
met de Veluwe is dat het hier drukker is en dat je af en toe een weg over moet steken. Als ik voor buitenrijden.nl informatie doorgeef over de ruiterpaden kijk ik met andere ogen naar mijn
gebied. Punten die spannend kunnen zijn, zoals een fietstunnel of een gevaarlijke kruising, geef ik door. Ook zijn op de Heuvelrug bijna overal knooppunten geplaatst een aantal jaar geleden. Ik
hoop dat steeds meer mensen hierdoor met een comfortabeler gevoel kunnen buitenrijden."
MTB Utrechtse Heuvelrug plaatst watertappunten
7-3-2020
We hebben twee watertappunten in gebruik genomen op de MTB-route Amerongen. De ene bij de oversteek van de Bergweg bij het dierenasiel en de andere Groene Entree aan de Burgwal bij de
officiële parkeerplaats. Dorstige MTB-ers kunnen daar hun bidon bijvullen met heel gewoon kraanwater. Deze tappunten worden aangeboden door MTB Heuvelrug, ze zijn bekostigd door jullie zelf, dus alle vignethouders samen, en zijn bedoeld voor elk mens en dier dat passeert, dus ook een
wandelaar, (race-)fietser, ruiter, paard, hond etc.
Waarom deze plekken? We zijn afhankelijk van de aanwezigheid van een waterleiding, toestemming van de grondeigenaar en van de gemeente en er moeten fietsers langskomen.
MTB Track in Den Treek
Per april 2020 gaat de MTB Track op het landgoed open. Constateer je een knelpunt, laat het weten bij Den Treek zodat ze dit kunnen oplossen.
Eind 2019 is in opdracht van het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug een onderzoek gedaan onder de gebruikers van de paardenpaden. De stichting Ruiteren en Mennen Utrechtse Heuvelrug is betrokken
bij het onderzoek, omdat zij in de werkgroep 'Gebruikersbijdragen Ruiters en Menners' zitten. Deze werkgroep richt zich op het behouden van de paardenpaden op de Utrechtse Heuvelrug en een
structurele oplossing om de paden te onderhouden.
Het gebruikersonderzoek was nodig om meer inzicht te krijgen in het aantal gebruikers en hun gebruik: ruiters en/of menners en frequentie, welke gebieden en welke belasting van de paden.
Feitjes:
- In totaal is de enquete bijna 1.100 keer ingevuld. Daarvan waren 161 respondenten menner, daarvan reden er 98 ook paard.
- In 1013 reacties zijn 55 plaatsen genoemd waar de paarden zijn gehuisvest.
- 43% rijdt meestal alleen
- 70-80 % rijdt of ment 1 x per week of vaker buiten
- Een behoorlijk aantal van de respondenten heeft geen idee welke afstand wordt afgelegd. Naar schatting rijdt/ment de helft van de wekelijkse gebruikers 5 - 10 km en de andere helft 10 - 20 km.
14 oktober 2019 - Den Treek
Henschoten
Mountainbiketracé op het landgoed in ontwikkeling
Momenteel wordt gewerkt aan een klein netwerk aan mountainbikeroutes op het landgoed. Dit netwerk zal aansluiten op de andere MTB-routes op de Heuvelrug. Hiermee ontstaat een aan een geknoopt
tracé van 180 kilometer. Tot de aanleg van een klein netwerk op het landgoed is besloten om de natuur en het wild op het landgoed meer rust te bieden. Maar bovenal komt een gescheiden mountainbiketracé de veiligheid van de verschillende groepen bezoekers ten goede. De laatste
jaren ontstaan er steeds vaker conflicten tussen mountainbikers, wandelaars en ruiters.
Het landgoed heeft een deskundige in de hand genomen die advies geeft over de aan te leggen parkoersen. Naar verwachting zal in het najaar van 2019 gestart worden met de aanleg van het nieuwe
tracé. Over de aanschaf van een vignet en over de kosten daarvan bestaat nog geen duidelijkheid.
Uitbreiding deelnemers Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug
Op 25 september hebben 11 partijen hun ‘Deelnemersovereenkomst’ met het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug ondertekend. De ondertekening is een direct gevolg van de nieuwe governance voor de
organisatie achter het Nationaal Park, de Stichting Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug.
De 11 partijen zijn overheden en terreinbeherende organisaties: de gemeenten De Bilt, Baarn, Leusden, Soest, Utrechtse Heuvelrug, Rhenen en Zeist, de provincie Utrecht, Natuurmonumenten, het
Utrechts Landschap en Staatsbosbeheer. Deelname van de gemeenten Baarn, Soest en De Bilt is nieuw en daarmee is het nationaal park een flink stuk uitgebreid naar het noorden. Helemaal officieel
wordt die uitbreiding pas als ook de minister daar een handtekening onder heeft gezet. Die aanvraag bereiden we de komende jaren voor.
Naast de kern van deelnemers aan het Nationaal Park zijn ook andere organisaties, bewoners, en bedrijven nodig om van het nationaal park een succes te maken. Iedereen kan een bijdrage
leveren. Behoud en ontwikkeling van natuur, landschap en erfgoed op de Heuvelrug lukt alleen als we daar samen onze schouders onder zetten.
21 september 2019 Test VRI tunneltje Traay te Driebergen
Vanmorgen een geslaagde proef gedaan met Gemeente Utrechtse Heuvelrug en Manege Den Toom in Driebergen. Bij het Traay tunneltje komt volgend jaar rond deze tijd een verkeersregelinstallatie (VRI,
stoplichten), ook voor paarden 👍
In samenwerking met de gemeente wordt de VRI ook ingeregeld voor paarden! Dus er komen aparte drukknoppen, stoplichten en opstelplaats voor paarden. Deze gaan op de eenbaansweg oversteken,
waarbij het autoverkeer stilstaat. Fietsers krijgen een waarschuwingslamp in de tunnel. En nog meer technische snufjes zijn mogelijk, daar gaat de gemeente mee aan de slag.
We zijn blij dat er aan de paarden wordt gedacht en dat ze worden meegenomen in de wegaanpassing! De VRI wordt na passage van de Vuelta geplaatst, welke augustus 2020 door de tunnel heen gaat.
Daarna wordt het fietspad verbreed en de weg aangepast.
De KNHS Regio Utrecht heeft een vlog gemaakt van de test: https://www.facebook.com/knhs.utrecht/videos/384913405517685/
Werkzaamheden in 2019 op Landgoed Eyckenstein (Maartensdijk - Lage Vuursche)
Vanaf eind juli tot ergens in november 2019 vinden er stevige natuurwerkzaamheden plaat op het landgoed.
11,5 ha landbouwgrond, tussen Lage Vuursche en Hollandsche Rading wordt omgevormd naar open natuurbeheer. Hiervoor moet o.a. een behoorlijk daal van te bovenlaag met veel meststoffen verwijderd
worden. Daarnaast wordt 9 ha extra heide terug gebracht. Ook dit heeft tijdelijk een behoorlijke ingreep (zie ook eerdere nieuwsbrieven van Landgoed Eyckenstein en ook de komende)
Voor de paardenpaden betekent dit dat de route 76-46 en 48-46 deels niet gebruik kunnen worden en indien nodig voor de veiligheid ruiters tijdelijk afgesloten zullen zijn.
Daarnaast zal er op de route 76-19 veel gerij zijn met zwaar verkeer.
Na uitvoer worden de ruiterroutes weer terug gebracht in de oorspronkelijke staat.
Voor de website en huidige stand van zaken, kijk op de website van het landgoed.
Nieuwsbrief 8, Juni 2019, Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug.
Een item in onderstaande nieuwsbrief gaat over het overleg met het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug, provincie, de terreineigenaren en ons over het behoud van de paardenpaden.
Het NPUH wil mogelijk een vignetsysteem invoeren om de terreineigenaren binnen het park de paden open te laten houden, over de invulling hiervan zijn we al enige tijd over in overleg.
Bijvoorbeeld dekt het vignet alleen de basiskosten van onderhoud of meer en kan je met vrijwilligen je vignet terug verdienen. En liever 1 vignet voor de hele Heuvelrug als weer eentje
erbij!
Het NPUH gaat uiteindelijk de hele Heuvelrug beslaan, dus iedereen krijgt ermee te maken. We willen tot een bruikbare oplossing komen, evenals de terreineigenaren want paarden zijn al jaren
welkome gebruikers en blijven welkom wat hun betreft 👍
De tekst uit de nieuwsbrief:
Gebruikersbijdragen ruiters en menners NPUH
Bij de provincie Utrecht is projectleider Annet van Biezen aan de slag gegaan met een doorstart voor het project ruitervignet. Vooralsnog is de inzet een combinatie van een betaald ruitervignet
en de inzet van vrijwilligers. Dit om op die manier het door de KNHS gerealiseerde knooppuntennetwerk van ruiterpaden op de Utrechtse Heuvelrug open te kunnen houden.
In een startbijeenkomst in mei hebben Staatsbosbeheer, het Utrechts Landschap, Natuurmonumenten, het UPG, de gemeente Soest en de Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie (KNHS) zich
gecommitteerd om met elkaar te komen tot gebruikersbijdragen van ruiters en menners in het Nationaal Park.
Graag betrekken deze partijen daarbij ook andere eigenaren (particulieren) en de Federatie van Nederlandse Ruitersportcentra (FNRS). “De MTB-ers vormen hierbij een goed voorbeeld. Doel is om tot
een systeem te komen dat recht doet aan de belangen van zowel de terreineigenaren als de gebruikers (die te gast zijn) als de hippische ondernemers”, aldus de projectleider. Er wordt toegewerkt
naar een principebesluit hierover medio 2020.
Bosgebruikers werken samen om begrip te kweken voor elkaars hobby
19-06-2019, 07:33 Christine Schut
LAGE VUURSCHE
,,Er zijn nu zoveel verschillende recreanten op de Vuursche, die zitten elkaar weleens in de weg. Om meer begrip voor elkaar te kweken, gaan we gezamenlijk werkzaamheden verrichten op de
terreinen van Staatsbosbeheer." Boswachter publiek Paul Suurmond is blij met de ongeveer 35 vrijwilligers die zaterdag snoeiwerkzaamheden hebben verricht bij camping De Zeven Linden en Bosbad De
Vuursche. Onder de vrijwilligers vooral ruiters en mountainbikers.
In de bossen van Lage Vuursche recreëren wandelaars, fietsers, ruiters en mountainbikers naast en door elkaar. Dat leidt soms tot conflicten, vooral op kruisingen en dan met name tussen ruiters
en mountainbikers. ,,Mountainbikers hebben geen idee hoe het is op de rug van een paard te zitten en ruiters weten niet goed wat mountainbiken inhoudt. Daarom leek het ons leuk en goed om met de
verschillende recreantengroepen klussen te gaan doen", legt Suurmond uit. Zaterdag was de eerste keer dat zoveel vrijwilligers aan de slag gingen.
Bijkomend voordeel is, dat werkzaamheden nu door vrijwilligers worden gedaan. ,,Staatsbosbeheer valt niet meer onder de rijksoverheid, maar onder de twaalf provincies. Die geven 33 euro per jaar
per hectare grond voor onderhoud en dergelijke. Dan weet je al dat dat niet veel geld is. Ergens een paaltje plaatsen kost al meer. Daarom vragen we tegenwoordig maneges en dergelijke om een
steentje bij te dragen. Als er bijvoorbeeld een boom over een ruiterpad is gevallen, werd Staatsbosbeheer gebeld. Wij ruimden die boom dan op. Nu vragen we de maneges dat te doen. Ze mogen de
ruiterpaden een beetje zien als hun eigendom. Ze krijgen van ons bijvoorbeeld ook toestemming met voertuigen het bos te betreden om de paden te onderhouden."
Overigens is met de mountainbikers ook gekeken naar gevaarlijke kruisingen in de bossen.
Marjolein van Unen is regioconsulent bij hippische sportbond KNHS. ,,Wij organiseren in de regio vaker werkdagen om de paden vrij te houden. We helpen de terreineigenaren met het onderhoud omdat
we het leuk vinden om te doen en wij als ruiters weten welke eisen we aan de paden stellen. Hoe breed ze moeten zijn bijvoorbeeld. Het is een win-win situatie." Volgens Van Unen geeft de
boswachter wel spelregels met wat wel en niet mag. ,,Het is ook goed dit onderhoud samen te doen met de mountainbikers. De recreatiedruk in de bossen in Baarn is vrij hoog. Er zijn ruim veertig
kruisingen van ruiter- en mountainbikepaden. Door samen te werken, kweken we meer begrip voor elkaar."
Cornelis Vriend is van de Stichting MTB Utrechtse Heuvelrug. ,,Vorig jaar hebben we voor het eerst samengewerkt met ruiters. Dat is goed bevallen. Wij realiseren ons als mountainbikers
bijvoorbeeld niet dat paarden geen rem hebben. Daarom moeten we ze voor laten gaan. We zien paarden vaak laat. Als wij hard komen aanrijden, schrikken de dieren daar van en kunnen ze op hol
slaan. Op plekken waar paarden en mtb's elkaar kruisen, plaatsen we borden om gebruikers te wijzen op elkaars aanwezigheid."
Geld Staatsbosbeheer is op, ruiters aan de slag met onderhoud ruiterpaden
Ruiters die gebruikmaken van de ruiterpaden in de Zeister Bossen moeten zelf voor het onderhoud zorgen. Staatsbosbeheer heeft door het hele bos pamfletten aan de routepaaltjes gehangen
met een oproep mee te doen aan een onderhoudsdag. Blijven vrijwilligers uit dan zijn er volgend jaar geen ruiterpaden meer, zo valt er te lezen op de pamfletten.
Stal Schaerweijde aan de Weg Naar Heibergen ligt pal aan de A28 in Zeist. De ruiters maken vanuit Stal Schaerweijde veel gebruik van de ruiterpaden door de naastgelegen bossen. Ruiters
van Stal Schaerweijde hebben vorig jaar nog meegedaan aan een vrijwilligersdag.
Ook toen deed Staatsbosbeheer de oproep ook om een handje mee te helpen. Maar vorig jaar werd er nog niet vermeld dat er in 2020 geen ruiterpaden meer zouden zijn als er niet werd
meegedaan aan de vrijwilligersdag, een boodschap die Staatsbosbeheer nu dus wel heeft.
Vrijwilligers krijgen door Staatsbosbeheer een stuk van een route aangewezen en halen overhangende takken en struiken weg. Met een door Staatsbosbeheer beschikbaar gestelde
tractor wordt het pad vervolgens geëgaliseerd. Ook wordt er voor gezorgd dat de routepaaltjes goed zichtbaar zijn.
De oproep vanuit Staatsbosbeheer is niet gedaan vanuit gemakzucht, maar vanuit noodzaak, zo blijkt uit een reactie van Staatsbosbeheer. „Het natuurbeleid is overgeheveld van het Rijk
naar de provincie. Staatsbosbeheer is daardoor ook flink gekort op het budget. Daardoor is er geen geld meer voor het onderhoud van bijvoorbeeld de ruiterpaden”, aldus een
woordvoerder.
Mountainbikers
Mountainbikers werden al eerder geconfronteerd met hetzelfde probleem: óf zelf de routes onderhouden, óf straks geen mountainbikeroutes meer over de Utrechtse Heuvelrug.
„Staatsbosbeheer heeft met heel veel verenigingen al overeenkomsten gesloten voor het onderhoud van de routes”, aldus de woordvoerder.
Op de Utrechtse Heuvelrug worden al natuurwerkdagen gehouden door de mountainbikeverenigingen waarbij de routes worden onderhouden. Jaarlijks zijn er volgens Staatsbosbeheer zo’n
vijfhonderd vrijwilligers aan het werk om de mountainbikeroutes te onderhouden. Het ruiternetwerk is iets minder uitgebreid, maar er zijn ook veel minder ruiters beschikbaar om
dat netwerk te onderhouden.
Staatsbosbeheer heeft een initiatief in het leven geroepen om een stukje ruiterpad te ‘adopteren’ en te onderhouden. Op de pamfletten wordt dat ook genoemd. Staatsbosbeheer heeft
zichzelf tot 1 januari 2020 gegeven om met een oplossing voor het onderhoud te komen. Zijn er onvoldoende vrijwilligers die de ruiterpaden willen en kunnen onderhouden, dan zullen
bepaalde trajecten worden afgesloten. Welke dat zijn, is nog onduidelijk.
RTV Utrecht, dinsdag 26 maart 2019
Brunner: "Wees voorzichtig met paarden in het verkeer"
SOEST - Vrachtwagens, sportauto's, schepen ... Edo is dol op alles wat beweegt. Hoe sneller, hoe beter. Maar vandaag houdt hij het bij een schamele 2PK: hij gaat in Soest de weg
op met paard en wagen!
Aan rijden met een paard is in het verkeer niet zoveel anders dan aan rijden met ieder ander voortuig. Ruiters en menners zijn 'gewoon' bestuurder, met dezelfde voorrangsregels als voor fietsers,
bromfietsers en automobilisten: Rechts heeft voorrang. Is er een ruiterpad? Dan moeten ze dat gebruiken. Is het er niet? Dan moet het paard gewoon de rijbaan op. Op voetpaden, stoepen, fietspaden
en fietsstroken mag je niet komen, ook niet als je naast je paard loopt.
"RUST IS ZO BELANGRIJK"
Marieke Hilhorst heeft een menschool in Soest. Ze traint mensen in het rijden met paard en wagen. "Ik begeleid de paarden en hun menners, maar paarden leren vooral van élkaar hoe ze voor een
wagen moeten lopen", vertelt Marieke. "Een onervaren paard span ik voor de kar met een ervaren wat ouder paard ernaast. Als het oude paard niet schrikt van een situatie, zal de nieuweling het ook
voor lief nemen. Rust bij paard en ruiter is echt heel belangrijk."
VLUCHTGEDRAG
Gelukkig gebeuren er relatief weinig ongelukken met paarden in het vekeer. "Áls het mis gaat", zegt Marieke, "is dat vooral op drukke provinciale wegen waar de weg een ruiterpad kruist. Precies
op de plaatsten waar mensen elkaar niet verwachten. Op rustige wegen gaat het vrijwel altijd goed." Toch vinden veel automobilisten een paard op de weg best eng. Dat snapt Marieke wel: "Paarden
zijn kuddedieren met fors vluchtgedrag. Als ze iets engs zien, willen ze weg. Belangrijk is dus dat je in de auto paarden de ruimte geeft. Kijk goed naar ze, doe rustig en laat ze voor gaan. Zo
voorkom je problemen."
Gaat de Veluwe op slot? Natuurbeheerders worstelen met belangen.
De Veluwse natuur heeft meer rust en bescherming nodig, vindt de provincie Gelderland. Daarom zijn plekken in het bos die nu nog toegankelijk zijn voor het publiek, dat in de toekomst mogelijk
niet meer. Gaat de Veluwe op slot?
Paul Hartman
Van twee bedreigde vogels, tapuit en duinpieper, zijn op de Veluwe al helemaal geen broedparen meer te vinden. De boomleeuwerik, wespendief, draaihals en zwarte specht dalen zo hard in
aantal dat ingrijpen noodzakelijk is. En ja, dat is voor een groot deel te wijten aan menselijk handelen. Vogels zijn namelijk gebaat bij rust, zeker tijdens het broedseizoen. En die
krijgen ze niet als wandelaar en fietsers dagelijks door hun leefgebied banjeren.
Maatregelen zijn daarom nodig, vinden de provincie en de terreineigenaren. En dat kan inderdaad betekenen dat wandelaars in de toekomst worden geconfronteerd met afgesloten
paden, zo zei Gelders gedeputeerde Bea Schouten vorige week.
Haar uitlatingen deden de nodige stof opwaaien. Want wat denkt de provincie wel niet? Onder geen beding mogen fiets- en wandelpaden in de bossen van Nunspeet worden
afgesloten voor het publiek, zo verkondigde Gemeentebelang Nunspeet strijdvaardig. ,,Straks mogen we alleen nog onder begeleiding van een persoon in een groen pak het bos in’’,
foeterde het CDA Nunspeet.
Aantrekkelijker maken
Is alle paniek terecht? Gaan grote delen van de Veluwse bossen in de toekomst op slot? ,,Er zullen inderdaad paden worden afgesloten’’, zegt boswachter
Lennard Jasper. Namens grondeigenaar Staatsbosbeheer neemt hij deel aan gesprekken over de Veluwse 'zoneringsplannen’, zoals ze worden genoemd. ,,Dat is alleen niet het hele verhaal.
Ja, er gaan vast paden dicht op plaatsen waar de natuur kwetsbaar is. Tegelijkertijd willen we bepaalde gebieden recreatief aantrekkelijker maken. Stellen dat ‘de Veluwe op slot gaat’
is veel te kort door de bocht en bovendien onwaar. Het ligt een stuk genuanceerder.’’
Volgens Ernst Jan Peters, die de communicatie verzorgt voor het project, is spreken van het afsluiten van paden veel te voorbarig. ,,We streven we naar
een goede balans tussen natuur en recreatie. Als we niet zuinig zijn op onze bossen en landschappen, verliest de Veluwe op de lange termijn haar aantrekkingskracht. Daarom gaan we met
gebruikers en grondeigenaren op zoek naar mogelijkheden om de natuur een steun in de rug te geven. Sommige vogelsoorten zijn erg gevoelig voor verstoring. Het verleggen van
routes kan dan bijvoorbeeld helpen om meer rust te creëren in een gebied.”
Honden
Dat betekent echter niet dat delen bos per direct worden afgesloten als blijkt dat een broedvogel of reptiel meer rust nodig heeft, zegt Jasper. ,,Er
zijn ook andere maatregelen denkbaar.’’ Als voorbeeld noemt de boswachter de Waschkolk, een heidegebied in Nunspeet dat eigendom is van Staatsbosbeheer. ,,Na monitoring ontdekten
we dat de populatie vogels en slangen onder druk stond, wat kwam doordat honden er vrij mochten rondlopen. In plaats van het gebied op slot te gooien, besloten we een aanlijnplicht in
te voeren. Hondenbezitters is ook uitgelegd waarom we dat deden. We verwachten dat deze aanpak succes heeft en dat de flora en fauna zich herstelt. Dat gaan we de komende tijd in de
gaten houden.’’
Volgens Jasper zijn ook de belangen van recreanten meegewogen. ,,Omdat de Waschkolk grenst aan een groot hondenlosloopgebied, dat meerdere hectaren
beslaat, leek het ons minder bezwaarlijk om een aanlijnplicht in te voeren. We zoeken ook hier de juiste balans tussen recreatie en natuur. Want we willen ook dat de bezoeker van de
bossen kan blijven genieten.’’
De Veluwe is onderverdeeld in talloze deelgebieden. ,,De bedoeling is om per deelgebied te bekijken wat nodig én wenselijk is’’, vervolgt Peters.
,,Dat kan betekenen dat de recreatieve mogelijkheden in het ene stuk bos juist worden uitgebreid, terwijl op een andere plekken de natuur weer meer rust krijgt. Daar willen de we
gebruikers van het gebied, waaronder wandelaars, mountainbikers, fietsers en ruiters, ook bij betrekken. We willen graag van hen horen wat er in hun ogen beter kan. Zo kunnen we
tot een uitwerking komen waar iedereen zich in kan vinden.’’
Flora en fauna
Er zijn op de Veluwe natuurlijk al tal van gebieden waar het publiek wordt geweerd. Is dat niet afdoende? ,,Het gaat niet zozeer om het
uitbreiden van de rustgebieden’’, weet Peters. ,,Het is ook helemaal niet gezegd dat er onderaan de streep straks minder hectare bos toegankelijk zijn voor het publiek. Het zou zelfs
kunnen dat er straks meer natuur wordt opengesteld. Waar het om gaat, is dat we op specifieke plekken de flora en fauna de rust geven die zij nodig heeft.’’
Waar in het verleden het onderhoud van ruiterpaden door Staatsbosbeheer zelf werd verzorgd in hun gebieden, ligt dat tegenwoordig duidelijk anders. Willen ruiters gebruik blijven maken
van bestaande routes, zullen de handen uit de mouwen moeten worden gestoken. Anders gaan de routes op slot. Dat is de duidelijke boodschap van Joanie van Esch van Staatsbosbeheer. Het is vijf
voor twaalf, maar gelukkig zijn er al mooie voorbeelden van lopende projecten, waar ook de KNHS bij betrokken is. We spraken over deze kwestie met de recreatieadviseur en het landelijke
aanspreekpunt voor ruiters bij Staatsbosbeheer. Vermoedelijk gaan de meeste ruiters er nog vanuit dat Staatsbosbeheer het onderhoud wel regelt in de bossen. Maar waarom is dat niet meer?
‘Heel veel mensen hebben geen weet van de veranderde situatie. Het heeft ermee te maken dat het natuurbeleid is overgeheveld van het Rijk naar de provincies. Daarmee is ook het geld dat
Staatsbosbeheer kreeg voor beheer en onderhoud van recreatievoorzieningen naar de provincie gegaan. Onderaan de streep komt het erop neer dat we in totaal 70% zijn gekort op ons budget. Dat
is zeer serieus.
‘Toch houden we voor heel veel gebieden wel een ambitie. Van die gebieden wordt veel gebruik gemaakt, dus daar ga je niet zomaar alle recreatievoorzieningen schrappen. We focussen ons echter
met name op het wandelen en het fietsen. Enerzijds omdat het veruit onze grootste gebruikersgroepen zijn. We hebben bezoekersonderzoeken uitgezet
in allerlei gebieden en daaruit blijkt dat in de meeste gebieden 60 tot 80% komt om te wandelen en ongeveer 40% komt om te fietsen. Als je het dan hebt over paardrijden, gaat dat van niks tot
maximaal 3%. Dat is dus een veel kleinere groep. Daarnaast is de openstellingsbijdrage van de provincies, oftewel de overgebleven subsidiëring voor beheer en onderhoud, eigenlijk alleen
bestemd voor wandelen en fietsen.’
Kortom er blijft niks over voor de ruiters?
‘Nee, als je het heel sec zou bekijken, zou je zeggen er is niks voor de ruiters. Dat is de reden dat we momenteel kijken naar alle plusvoorzieningen, oftewel alle voorzieningen waar de
openstellingsbijdrage geen dekking voor geeft. Hoe kunnen we het anders financieren of organiseren? Dus niet rücksichtslos schrappen, maar kijken of we iets samen met de gebruikers kunnen
doen. Een heel mooi voorbeeld zijn de MTB-routes in onze terreinen. Daar zijn eigenlijk de mountainbikeverenigingen van begin af aan bijna overal bij betrokken geweest. Inmiddels worden
praktisch alle routes onderhouden door de verenigingen zelf. Wij sluiten een overeenkomst met hen af en zij mogen die routes op hun kosten aanleggen en verzorgen ook het onderhoud. Die
verenigingen hebben vaak een lokaal netwerk, bijvoorbeeld een plaatselijke fietsenhandelaar, en die doneren dan om het onderhoud mede in stand te houden. Tot nu toe functioneert dat goed.’
Met de moutainbikers lijkt het dus goed te werken. Hoe loopt dit traject met de ruiters?
‘Een vraag die voor ons volgde was, hoe om te gaan met de ruiterpaden die in onze gebieden liggen? Ook dit is een relatief kleine groep en in sommige gebieden liggen wel heel veel
ruiterpaden. Dan moet je serieus kijken of dat overeenkomt met de vraag. Zijn er wel voldoende ruiters in de omgeving die daar gebruik van maken? Er zijn gesprekken geweest met de KNHS en
daar is onder meer het project ‘Adopteer je bos’ uitgekomen. Wat we merkten is dat ruiters niet zo genegen zijn om zich te verenigen, zoals je ziet bij de MTB-verenigingen. Met de ruiters
moeten we dit dus anders organiseren en naar het zich laat aanzien zal dat meer gebeuren aan de hand van natuurwerkdagen. Deelnemers hieraan krijgen dan een aantal keer per jaar een soort
oproep om te helpen bij het onderhoud van de ruiterpaden. Dergelijke dagen zijn dit jaar geweest in Dwingelderveld en op de Hondsrug. Overigens noemen de boswachters het project daar liever
‘Adopteer je route’. Je adopteert immers niet een heel bos, maar bekommert je om een specifieke route. Daar zijn best wat mensen op af gekomen. Ik heb van de boswachter van Dwingelderveld
begrepen dat de mensen met een gebruikersgroep op social media werken en dat op die wijze allerlei ruiters uit de omgeving worden gemobiliseerd.’
Wat houdt dat onderhoud concreet in?
‘Waar je naartoe wil, is dat de paden echt onderhouden worden. Dan moet je denken aan snoeien, gaten vullen, het vlaktrekken en de paaltjes goed zetten of zichtbaar maken. Dat alles zodat het
ruiterpad goed begaan blijft. Het hoeft natuurlijk geen geplaveid pad te zijn. Het blijft wel rijden in de natuur, maar een situatie moet ook niet gevaarlijk zijn. Veiligheid staat wel
voorop. En als je dit drie tot vier keer per jaar kunt organiseren, kunnen we voor ruiters de paden blijven aanbieden in onze gebieden. Maar op het moment dat de omgeving helemaal niet
genegen is om te helpen zullen we uiteindelijk ruiterpaden moeten opheffen. Als we dit niet samen kunnen doen, is er blijkbaar ook geen behoefte aan of vraag naar.’
Maar dan moeten mensen zich wel eerst bewust zijn van de huidige situatie.
‘Ja, het waarom moeten wij natuurlijk heel duidelijk vertellen. En als je dat verhaal vertelt, -zo heb ik een keer in Zuid-Limburg hierover een presentatie gegeven-, snappen de mensen het
goed. Staatsbosbeheer doet dit niet omdat ze geen ruiters meer in haar gebieden wil. Nee, wij hebben hier geen financiering meer voor. Dat is niet leuk bij iets wat je altijd hebt aangeboden,
maar als je 70% minder salaris krijgt, zul je keuzes moeten maken.’
Gebeurt het onderhoud in nauwe samenwerking met Staatsbosbeheer of is het vooral aan de mensen zelf?
‘De mensen doen het onderhoud zelf, maar je maakt er samen wel een leuke dag van. De boswachter is erbij en er worden afspraken gemaakt wat er gaat gebeuren. We hebben een FSC keurmerk voor
onze bossen en daarmee moet je ook voor het werken in de bossen aan allerlei voorwaarden voldoen. Daar moet wel rekening mee gehouden worden.
‘Belangrijk is dat je een initiatiefnemer hebt die dat alles richting de vrijwilligers coördineert. Op de Hondsrug was dat een grote manege. Die mensen willen daar tijd en energie in stoppen
om zo’n dag te organiseren. Met dat in het achterhoofd heb ik nu in Brabant overleg met de KNHS en de regioconsulenten om ‘Adopteer je bos’, of beter ‘Adopteer je route’ uit te rollen. We
kijken graag of de KNHS-regioconsulenten hier een rol in kunnen spelen.’
En als iemand dit in een bepaald gebied wil oppakken kan hij of zij zich melden bij Staatsbosbeheer of bij de KNHS?
‘Ja, beide opties. Vanuit Staatsbosbeheer kan dat via de boswachter van het gebied. Die kunnen op onze website worden gevonden. De KNHS speelt hier ook een belangrijke rol. Ik stem het nodige
af met Wilma Plaisier (projectmedewerker recreatiesport bij de KNHS, red.) en er is contact met de regioconsulenten. Veel gebeurt ook lokaal. Dat zie je in Dwingelderveld. Daar loopt het
allemaal via die gebruikersgroep en niet iedereen die hieraan deelneemt, is lid van de KNHS. Het spreekt wel voor zich dat de KNHS als overkoepelende organisatie een belang heeft bij de
activiteiten om de routes open te houden. We hebben een goede samenwerking met de KNHS en dat werkt prettig. Het verhaal waarom hier een noodzaak is, moet wel goed verteld worden. Nogmaals,
het is niet omdat we niet willen, we kunnen niet anders.’
Kan er nog wat vanuit de provincies gebeuren?
‘Dat is vooral een politiek verhaal. Ook daarin zal de KNHS een rol kunnen spelen door zich op de politiek te richten. Ik weet dat in Zuid-Holland een motie of een besluit is aangenomen,
waarin staat dat drie miljoen euro wordt vrijgemaakt voor ruiterroutes.’
Wanneer moet het onderhoud in een gebied geregeld zijn voordat Staatsbosbeheer routes gaat afsluiten?
‘We hebben als deadline 1 januari 2020 in ons achterhoofd. Dan moeten we weten in welke gebieden dit allemaal gaat lukken.’
‘Rijden in de natuur is geen recht, maar een gunst’
KNHS-regioconsulent Jaap van den Ende is een van die initiatiefnemers, waaraan Joanie van Esch refereert. Van den Ende is nauw betrokken bij het onderhoud van de paden in het gebied rondom
Kootwijk, al blijft hij zelf bescheiden over zijn rol. ‘Het is natuurlijk een gezamenlijk verhaal en een gezamenlijk belang’, aldus Van den Ende. ‘Alleen, als iedereen naar elkaar blijft
kijken, gebeurt er natuurlijk niks. Dus zijn er mensen die op een gegeven moment wat meer doen dan anderen.’
Creatieve ingeving
Het rijden in het afwisselende natuurgebied rondom Kootwijk in de Midden Veluwe gaat de regioconsulent duidelijk aan het hart: ‘Je hebt hier ongeveer 150 kilometer aan paardenpaden zonder dat
je wegen kruist. Als je er woont en je bent zelf gebruiker van die paden, wil je dat dit alles zo mooi mogelijk blijft. Ik merkte op den duur dat er bij Staatsbosbeheer minder aandacht was
voor de paardenpaden en heb toen een boswachter aangesproken. Duidelijk werd dat er maar een beperkte pot met geld was en de boswachter ook niet wist hoe hij dat met de paardenpaden moest
oplossen. Ik heb toen voorgesteld om samen de paden af te gaan en te kijken naar de situaties ter plaatse.’ Aldus geschiedde. Van den Ende ging op pad met de boswachter en er volgde een
creatieve ingeving. ‘Het idee ontstond om, als er dan toch geen geld was voor onderhoud, de bredere ruiterpaden langzaamaan een beetje dicht te laten groeien tot ruitersporen en de
naastgelegen weg, zeg maar het zandpad van Staatsbosbeheer, te gebruiken als menroute. Dat bleek een mogelijkheid en het was fijn dat de boswachter hierin meedacht.’
Van den Ende attendeerde ook de ondernemersvereniging van Kootwijk op de situatie. Hij vertelt: ‘Er ontstond ook een initiatief vanuit het Van der Valk hotel De Cantharel, dat aan het gebied
zit. Die kwamen met het idee om bordjes te plaatsen overeenkomstig met het bestaande knooppuntensysteem, zoals dat met nummertjes op kaarten stond weergegeven. Dat was akkoord voor
Staatsbosbeheer. Het hele gebied is dus nu voorzien van knooppuntenindicaties, waardoor het prachtig is om er te rijden.’
Andermans terrein
Al deze acties werden duidelijk gewaardeerd, maar het reguliere onderhoud voor de langere termijn bleef een probleem. Als dit niet door de mensen zelf gedaan ging worden, moesten de routes
alsnog dicht. Van den Ende: ‘We hebben gesproken met de ondernemersvereniging en met Staatsbosbeheer. Er zijn nog wat juridische, formele hobbels te nemen, maar we hebben gezegd: “Laten we
samen met de ondernemersvereniging alvast gewoon beginnen.” Zij hebben veel gebruikers uit Kootwijk uitgenodigd en we gaan het eenvoudige snoeiwerk en veiligheidsinspecties naar bomen die
dreigen om te vallen oppakken. Er komt een opsnoeidag in het najaar, waarvoor iedereen wordt uitgenodigd. We mogen dan de keet van Staatsbosbeheer, met zagen, scheppen en dat soort dingen,
lenen. Er kunnen 65 mensen aan het werk gehouden worden en we kijken of we na afloop nog iets gezelligs met zijn allen kunnen doen, zoals een barbecue. Op deze wijze proberen we het hele
gebied te behouden.’
De KNHS-regioconsulent erkent dat er bij een project als dit creativiteit en flexibiliteit nodig is aan beide kanten. Hij zegt: ‘Ruiters zullen moeten beseffen dat rijden in de natuur geen
recht is, maar een gunst. Houd er rekening mee dat je op andermans terrein rijdt en dat er best wat tegenover mag staan als je er niet voor hoeft te betalen en in het gebied woont. Als je een
keer een middag helpt snoeien zijn de paardenpaden weer voor een hele tijd in orde.’
Zelf meehelpen?
Wil jezelf de handen uit de mouwen steken en helpen bij het onderhoud van ruiter- en menpaden bij jou in de buurt? Kijk dan opwww.knhs.nl/adopteerjerouteom te zien welke initiatieven er
bij jou in de buurt zijn om de ruiter- en menpaden te onderhouden.
Met "Adopteer je route" help jij mee in jouw favoriete buitenrijgebied. Of een ander gebied, dat mag natuurlijk ook! Het kost je geen geld, alleen een beetje tijd. Per provincie brengen
we voor je in kaart welke initiatieven er zijn, Daar staat precies omschreven hoe jij kunt meehelpen. Jeuken je handen en wil je meer doen, dan mag dat natuurlijk ook. Graag zelfs! Misschien
kun je meehelpen om lokale initiatieven een groter platform te geven en er nog meer mensen bij te betrekken! Dus: adopteer je route en help de paardensport - en jezelf!
HV Polo heeft in samenwerking met de KNHS een serie 'Mooiste ruiterpaden van Nederland' gemaakt. Links naar site HV Polo
Willen we betalen voor de natuur? In de Biesbosch viel die suggestie verkeerd. Maar natuurbeheer kost wel veel geld.
Hij werd nog net niet met pek en veren het gebied uitgejaagd, maar het scheelde weinig. Directeur Gerard de Baaij van De Biesbosch opperde dat bezoekers van het nationale park op proef moeten
gaan betalen als ze komen mountainbiken of door bepaalde kreken willen varen. Van de opbrengst kunnen aanlegsteigers worden opgeknapt, kreken bevaarbaar gehouden en mountainbikeroutes
aangelegd.
‘Ik wil vooral geen mensen wegjagen’, liet De Baaij vorige week in de regionale pers optekenen. ‘Er komt geen hek om het nationaal park, noch een slagboom.’
Maar het kwaad was al geschied. Wethouders en recreanten buitelden over elkaar heen om hun afkeuring te laten blijken over het onzalige plan. Waarom betalen voor iets dat in hun ogen gratis
toegankelijk zou moeten zijn?
Honderd kilometer noordoostelijk van de Biesbosch, op Landgoed Schovenhorst in Putten, doet de discussie rentmeester (beheerder) Jop de Klein denken aan een sketch uit 1992 van Koot en Bie.
Kees van Kooten vraagt bij een bospad aan wandelaars een gulden - honden mogen voor half geld. ‘De reacties zijn hartverwarmend, echt fenomenaal’, aldus het typetje. ‘De mensen zijn
wáán-zinnig enthousiast.’ Er liggen al twee kwartjes in het sigarenkistje - Van Kooten heeft zichzelf als lid van de organisatie korting gegeven.
Landgoed Schovenhorst heeft zelf ervaring opgedaan met betalen voor natuur. Het zette een hoge uitkijktoren neer en vroeg bezoekers een vergoeding voor de parkeerplaats. Dat werd geen
onverdeeld succes. ‘Mensen willen niet betalen voor natuur. Ze gaan ervan uit dat het allemaal niets kost’, zegt rentmeester De Klein in het koetshuis, met op de tafel voor zich dennenappels
en het Praktijkboek Bosbeheer. ‘Ook de overheid betaalt grondbeheerders geen vergoeding voor de welzijnsfunctie van bos en natuur.’
Ruiters en mountainbikers
Ondanks de kosten voor het beheer van natuurgebieden, hebben fietsers en wandelaars nog altijd altijd vrij toegang in bijna alle gebieden van Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten en
(particuliere) landgoedeigenaren. Dat is een voorwaarde voor de openstellingsbijdrage, een subsidie voor landeigenaren. ‘Die bijdrage is 33 euro per jaar per hectare, los van beheer’, zegt
Imke Boerma van Staatsbosbeheer. ‘Dat is niet veel, want daarvoor moeten we wandel- en fietspaden onderhouden en parkeerplaatsen aanleggen.’
Wel vragen Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer steeds vaker een bijdrage aan ruiters en mountainbikers. Paarden- en mountainbikeroutes zijn extra voorzieningen die duur zijn in aanleg en
onderhoud. Als tegenprestatie helpen vrijwilligers mee met het onderhoud of wordt een financiële bijdrage gevraagd. Het gaat meestal om bescheiden bedragen. Zo kost een vignet voor
mountainbikers voor de gehele Utrechtse Heuvelrug 7,50 euro per jaar. Controles door ‘groene BOA’s’ zijn er slechts incidenteel.
Het zijn dergelijke vergoedingen die directeur Gerard de Baaij suggereert voor de Biesbosch, jaarlijks goed voor 3 miljoen bezoekers. Voorlopig wil hij er niets meer over zeggen in de media,
maar eerst met zijn bestuur praten - gevormd door de omliggende gemeenten. Duidelijk is voor De Baaij dat er linksom of rechtsom extra geld bij moet. Recreanten vinden het vanzelfsprekend dat
het gebied vrij toegankelijk is, maar klagen wel als het gras te hoog is opgeschoten of als er een spijker los zit in een steiger.
Nieuwe inkomstenbronnen
De kosten van natuurgebieden waarvan iedereen profiteert, worden afgewenteld op de eigenaren, meent Berend Pastoor, directeur van de Federatie Particulier Grondbezit, een koepel van 1.600
leden die samen bijna 200 duizend hectare grond beheren.
‘Denk ook aan stropers, vernielingen, het dumpen van afval. Vroeger betaalde het Rijk natuurgebieden voor onderhoud, handhaving en toezicht. Nu hebben provincies die taak gekregen, maar ze
zeggen dat ze alleen geld voor onderhoud hebben. Alleen Utrecht en Flevoland betalen ook voor handhaving en toezicht.’ Het wordt steeds drukker in natuurgebieden, zeker rond de steden, stelt
Pastoors. ‘Het loopt de spuigaten uit.’
Nieuwe inkomstenbronnen aanboren is volgens hem lastig. ‘Het pannenkoekenhuis is meestal van iemand anders.’ Zijn federatie inventariseerde honderden verdienmodellen, van kookcursussen tot
zorglandgoederen. ‘Maar het blijft per saldo een marginale business. De uitzondering bevestigt de regel.’
Zo staat er een groot hek om het Nationale Park de Hoge Veluwe. Een kaartje kost 9,50 euro per persoon en ook de auto parkeren kost geld. Natuur is niet gratis, benadrukt de zelfstandige
stichting die vrijwel geheel afhankelijk is van entreegelden. De inkomsten gaan voor 85 procent op aan beheer, behoud en onderhoud van de natuur. De resterende 15 procent wordt geïnvesteerd
in de duurzame toekomst van het park.
Ook in de duingebieden van de waterbedrijven wordt toegangsgeld gevraagd. In de Amsterdamse Waterleidingduinen, een gebied van vijf bij tien kilometer tussen Zandvoort en Noordwijk, gebeurt
dat al sinds de jaren twintig van de vorige eeuw. ‘Eerst was dat bedoeld voor een zekere regulering van het bezoek, met het oog op de bescherming van de bron voor drinkwater’, zegt Jessica
Bressers, coördinator recreatie van de Waterleidingduinen. ‘In de loop van de tijd is de betaling in de randstad gemeengoed geworden.’
De afgelopen jaren werden gemiddeld 16 duizend jaarkaarten verkocht en 140 duizend dagkaartjes. ‘Dat levert bruto rond de 360 duizend euro op’, aldus Bressers. ‘Daarvan houden we een klein
deel over voor natuurbeheer en recreatieve voorzieningen. We merken dat onze bezoekers het gewend zijn, met name de vaste bezoekers met een jaarkaart.’
Vermoedelijk is het lastig ook in andere gebieden inkomsten te heffen. Wageningse studenten hielden in 2015-2016 een enquête onder bezoekers van het Haagse Bos. Ze bleken niet geneigd om te
betalen voor toegang. Sterker nog: als ze te horen kregen dat de overheid Staatsbosbeheer minder ging financieren, waren ze juist nog minder bereid om zelf iets bij te dragen, zo bleek uit
een onderzoek in Economenblad ESB.
Bostoren
Landgoed Schovenhorst heeft de laatste jaren gezocht naar alternatieve inkomstenbronnen. Het is een van de oudste ontginningen van de Veluwe, bedoeld om de zandverstuivingen waaruit het
gebied vooral bestond, in cultuur te brengen.
‘De gedachte was dat we een bijzonder landgoed waren, maar wel een publiekstrekker nodig hadden’, zegt rentmeester De Klein. Zo werd tien jaar geleden de veertig meter hoge Bostoren gebouwd.
Wie de klim maakt, heeft over de boomkruinen prachtig uitzicht tot aan het Veluwemeer, de tv-toren van Hilversum en de Onze-Lieve-Vrouwetoren in Amersfoort.
Kassa, zo spiegelde een marktonderzoeksbureau tien jaar geleden voor. De Bostoren kon rekenen op 50 duizend bezoekers die allemaal 7,50 euro zouden betalen. Het bleek een al te optimistische
schatting. Al snel werd de entreeprijs verlaagd tot 4 euro. Voor dat bedrag maken jaarlijks 10 tot 13 duizend recreanten de klim.
Een plan om ook een kaartautomaat te plaatsen bij het arboretum van Schovenhorst, waar zeldzame uitheemse boomsoorten staan, werd door het bestuur van tafel geveegd. ‘Eigenlijk was er al toe
besloten, maar toen kwam de vraag: hoe gaan we dat controleren zonder hek? Het bestuur vond het niet kunnen dat een deel van de bezoekers wel netjes zou betalen en een ander deel niet.’
En betalen voor de parkeerplaats hoefde maar even. ‘Bezoekers vonden dat onvriendelijk en het leverde meer gedoe op dan inkomsten, aldus De Klein. ‘Dus de slagboom hebben we ook maar weer
weggehaald.’
In januari 2018 hebben 17 partijen de Samenwerkingsagenda Nationaal Park Heuvelrug 2019-2020 ondertekend. In deze agenda beschrijven zij hun gezamenlijke ambities en activiteiten voor de komende
jaren. Deze agenda is tot stand gekomen na een breed proces met tal van organisaties en betrokkenen die de natuur, het landschap en het erfgoed op de Heuvelrug een warm hart toedragen. De
Samenwerkingsagenda is een dynamisch document. Dat betekent dat de partners regelmatig bekijken waar aanscherping of aanpassing aan de orde is.
De overkoepelende ambitie is meer natuur, meer geld voor natuur en meer draagvlak voor natuur. De gebiedspartijen willen een beweging op gang brengen van mensen die zich hiervoor inzetten.
Daarbinnen hebben we de volgende 6 ambities:
Ambitie 1: Natuur, landschap en cultuurhistorie
Ambitie 2: Beleving en toegankelijkheid vergroten
Ambitie 3: Toezicht en handhaving: effectief en efficiënt
Ambitie 4: Merkversterking
Ambitie 5: Groeiende economische basis voor natuur, landschap en erfgoed
Ambitie 6: Uniek Nationaal Park
De Samenwerkingsagenda is de inhoudelijke leidraad voor de
activiteiten die de samenwerkende partners de komende jaren ondernemen. De Stichting Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug is de motor van het Nationaal Park en heeft een belangrijke rol in het
faciliteren van de samenwerking en het aanjagen van vernieuwing.
Hieronder is een segment te zien van de Samenwerkingsagenda, welke een mogelijke gebruikersbijdrage noemt.
In 2017 is er een in opdracht van Gebiedscoöperatie O-Gen onderzoek uitgevoerd ter verkenning van een mogelijk ruitervignet op de Heuvelrug. Er is in kaart gebracht welke systemen er reeds
aanwezig zijn, wat knelpunten van de systemen en een nieuw systeem zijn en wensen vanuit de gebruikers zijn.
Om meer informatie te verkrijgen, is een uitnodiging naar maneges stalhouders verstuurd, wat helaas nauwelijks respons opleverde.
De eindconclusie van het onderzoek:
Het is onjuist dat invoeren van een gezamenlijk ruitervignet voor de Heuvelrug gezien kan worden als ‘laaghangend fruit’ dat snel en gemakkelijk te realiseren is. Er zitten nogal wat haken en
ogen aan. Als de terreinbeheerders het eens worden over één systeem en via investeringen de paden en het netwerk kunnen verbeteren, dan kan waarschijnlijk draagvlak bij de paardensporters
gevonden om mee te gaan in een nieuw systeem met hogere vergoedingen en meer kwaliteit van hun recreatie.
Van Ruiterspoor naar ruiterpad
Op 28 maart is tijdens de Dorpsraadvergadering Groenekan de actie van start gegaan om gelden in te zamelen ter verbetering van het ruiterpad Hooge Kampse Plas. De verwachting is dat een goed
ruiterpad voorkomt dat ruiters op het fietspad gaan lopen en hun paarden daar uitwerpselen achterlaten. Dat stoort fietsers en wandelaars en is bovendien wettelijk verboden.
Het ruiterspoor langs de Hooge Kampse Plas tussen de Voordorpsedijk en de Groenekanseweg wordt veel gebruikt door recreanten, fietsers, wandelaars en ruiters. De ervaring leert dat het
gezamenlijk gebruik nog weleens tot problemen en wederzijdse overlast leidt. Daarbij moet men denken aan paardenpoep en situaties waarin ruiters en fietsers/wandelaars gebruik maken van het
fietspad. In een gelegenheidssamenwerking tussen Dorpsraad Groenekan, de Koninklijke Nederlandsche Hippische Sportbond, Stichting Het Utrechts Landschap, Recreatieschap Stichtse Groenlanden,
Gemeente De Bilt en een aantal maneges is aan een oplossing gewerkt.
Actiepunten
Marius van den Bosch is voorzitter van de Groenekanse Dorpsraad. Hij vertelt: 'Er zijn drie actiepunten: 1. Er is een tweetal borden geplaatst om ruiters te vragen niet op het fietspad te rijden
(iets wat overigens bij wet verboden is), 2. Aan maneges, stalhouders en particulieren wordt gevraagd te zorgen dat de ruiters dat ook echt gaan doen en 3. We zijn met elkaar gaan kijken, of we
voldoende geld kunnen verzamelen om het ruiterspoor te verbeteren, zodat dit spoor in de berm een ruiterpad wordt en het altijd gebruikt kan worden. Ergernissen tussen ruiters, fietsers en
wandelaars behoren dan tot het verleden'.
Spoor
Utrechts Landschap heeft aangeboden te kijken of het spoor, wat nu naast het fietspad ligt, kwalitatief verbeterd kan worden zodat het droger en bruikbaarder wordt. De kosten worden ingeschat op
ongeveer 4.500 euro. Van den Bosch: 'Wij hopen de actie succesvol te kunnen afsluiten op 6 mei en ons plan te verwezenlijken. Vanuit Vitaal Platteland en van Dorpsgericht werken van de gemeente
is er ook al een toezegging binnen maar we zijn er nog niet. Een goed initiatief vindt iedereen. Het moet toch lukken samen met alle ruiters die er gebruik maken van het pad langs de Hooge Kampse
plas een mooi ruiterpad te maken.
Hopelijk sluiten er nog velen aan met een bijdrage en zijn het niet een paar, maar alle ruiters én stalhouders die voor anderen gaan mee betalen om dit pad te realiseren. Een van de vragen die
ons bereikte is hoeveel wordt er verwacht bij te dragen. Geen verplichting maar wel een richting is eenmalig € 50 per ruiter en een veelvoud per stalhouder. Wie zou er niet over een beter pad
langs de Hooge Kampse plas willen lopen met zijn paard? Bijdragen zijn te storten na e-mailoverleg via secretaris@dorpsraadgroenekan.nl
Op dit moment is er plm. 2800 euro aan toezeggingen binnen. Als de doelstelling niet behaald wordt zullen de bedragen worden teruggestort. Als de actie niet succesvol is zal het huidige
ruiterspoor worden afgesloten en is men in overtreding, wanneer men als ruiter langs de Hooge Kampse Plas paardrijdt. Het gedogen houdt dan op en men zal worden aangesproken op mentaliteit'.
Paard&Sport test de pareltjes onder de Nederlandse ruiterroutes. Voor nummer 2, die op 10 juni 2016 verschijnt, gingen we op pad in de
provincie Utrecht.
Veenendaal Totaal (2016)
Officiele overhandiging van de Knooppunten kaart Midden & Noord aan voorzitter Nationaal Park (mei 2016)
Flyer gebruikt voor de werkdag najaar 2017
Document 'De Teugels Strak, werken aan knelpunten en behoud van ruiterpaden' is een scriptie in het kader van een afstudeeropdracht in 2016. Het gebied wat gebruikt is voor het onderzoek is het
terrein van Staatsbosbeheer op de Utrechtse Heuvelrug.
Goed nieuws voor alle ruiters en menners van de Utrechtse Heuvelrug: het laatste stukje van de Knooppuntenkaart
Paardenpaden Utrechtse Heuvelrug Midden & Noord is gerealiseerd.
“Het idee ontstond tijdens het ontwikkelen van de knooppuntenkaart om een alternatief te bieden voor ruiters in plaats door het dorp Lage Vuursche te moeten en
een betere aansluiting op de andere paden te bieden", vertellen KNHS regioconsulenten Marjolein van Unen en Coen Langkemper. "De grondeigenaar, Landgoed Eyckenstein, was enthousiast en
wilde meewerken. Daarop zijn we aan de slag gegaan om de financiële middelen te bewerkstelligen.”
Het pad is 760 meter lang, loopt tussen knooppunt 46 en 76 en ligt ten westen van Lage Vuursche. Dit is een gezamenlijk project voor De Bilt, Baarn en
Landgoed Eyckenstein. De Bilt en Baarn nemen de aanleg voor hun rekening en Landgoed Eyckenstein stelt de ruimte hiervoor ter beschikking en zal het onderhoud gaan organiseren vanuit de
Nationaal Park gedachte.
Meer informatie De
knooppuntenkaarten Utrechtse Heuvelrug Zuid en Midden&Noord zijn te koop bij de informatiepunten van de VVV op de Heuvelrug, bij een aantal ruitersportzaken en paardenbedrijven in
de regio en online bij Stichting Hippisch Toerisme Nederland. Kijk ook eens op de de website van Natuurpark
Utrechtse Heuvelrug. Meer weten over de achtergrond van dit project? Lees dan het nieuwsbericht van 30 mei 2016 over deze
knooppuntenroute.
Brabantse fietspaden, wandelpaden en ruiterpaden worden steeds slechter onderhouden. Dat komt door bezuinigingen op Staatsbosbeheer.
De boswachters hebben nog net genoeg tijd en geld om het bos zelf te onderhouden. Aan onderhoud van recreatieve voorzieningen, zoals de paden, komen ze niet meer
toe.
Verkiezingen
Sinds januari 2014 is de provincie verantwoordelijk voor Staatsbosbeheer. Vroeger lag die verantwoordelijkheid bij het Rijk. Met de provinciale statenverkiezingen
van 18 maart in het vooruitzicht, luidt Staatsbosbeheer nu de noodklok. Guus Verhorst van Staatsbosbeheer: “Om een hectare bos goed te onderhouden, hebben we honderd euro nodig. Nu hebben we 33
euro. U kunt zich dus voorstellen dat we keuzes moeten maken.”
KNHS
“De KNHS maakt zich, samen met andere sportbonden, grote zorgen over de achteruitgang en mogelijke sluiting van Brabantse ruiterpaden. Sporters moeten steeds
vaker betalen om een gebied in te mogen. De KNHS verzet zich daartegen omdat sporten bijdraagt aan een gezonde samenleving. De landelijke en provinciale politiek moet haar taak waarmaken,”
reageert Liesbeth Bronkhorst namens de KNHS.
Steun van ANWB
Staatsbosbeheer krijgt steun uit onverwachte hoek, namelijk van de ANWB. Die bond wil er namelijk niet alleen zijn voor automobilisten, maar ook voor fietsers. Paul
Makken van de ANWB: “Het is een publieke taak om te zorgen voor het onderhoud van de fiets- en wandelpaden. Wij vinden dan ook dat de provincie haar verantwoordelijkheid moet nemen.” De provincie
is nog niet bereikbaar voor commentaar.
De KNHS stand op Paard 2015
Opruimdag Elst - De Plantage
Rijvereniging organiseert jaarlijks, en soms zelfs twee keer per jaar, een opruim dag. Dat houdt in dat er in de ochtend wordt verzameld in de kantine, de boswachter van Staatsbosbeheer de
locaties heeft die hij in gedachten heeft en er groepen worden gemaakt van de vrijwilligers.
Met zijn allen de handen uit de mouwen steken levert zeker resultaat op. En eigen gewin, de vrijwilligers mennen en ruiteren immers ook zelf op deze paden.
Zo scheelt het ergernis bij de gebruikers en tijd bij de beheerders.
Knooppuntenkaart paardenpaden Heuvelrug Midden en Noord gelanceerd
08-06-2016, 14:40 | Van de redactie
LEUSDEN Janine Caalders, voorzitter van het Nationaal Park Utrechtse
Heuvelrug, heeft woensdag de eerste knooppuntenkaart paardenpaden in ontvangst genomen op ruitersportcentrum de Treekhoeve in Leusden. Met de presentatie van deze kaart wordt een
voorbereidingsperiode van ruim twee-en-half jaar afgesloten.
Op de kaart staan alle paardenpaden, ruiterpaden en menpaden op de Heuvelrug in het gebied ten Noorden van de A12. Ook zijn de paardvriendelijke openbare wegen
die de gebieden onderling verbinden op de kaart aangegeven. Op kruisingen en splitsingen van de paden zijn de afgelopen twee-en- een half jaar knooppuntenpaaltjes geplaatst waarvan de nummers
op de kaart terug te vinden zijn.
Samen met de kaart die in 2012 is uitgebracht, van het zuidelijk deel, is de gehele Heuvelrug van Grebbeberg tot het Gooimeer in beeld gebracht.
De kaarten bieden ruiters en menners de mogelijkheid routes vooraf te plannen en is in het veld een belangrijk hulpmiddel voor oriëntatie en aanpassingen van de route bij eventuele blokkades.
Voor eigenaren en beheerders betekent het een beter gebruik van hun gebieden door de paardenliefhebber. Ook kunnen hulpdiensten nu met behulp van kaart goed geïnformeerd worden.
Wil je lekker eropuit met je paard? Genieten van de kleurige herfst? De paardensportbond KNHS meldt dat er een nieuw stukje ruiterpad bij is gekomen op de Utrechtse Heuvelrug. Daarmee is de
Knooppuntenkaart Paardenpaden Utrechtse Heuvelrug Midden & Noord voltooid, want dit pad was het laatste benodigde stukje.
KNHS regioconsulenten Marjolein van Unen en Coen Langkemper vertellen dat ze met dit laatste stuk pad een alternatief wilden bieden. Ruiters hoeven hiermee niet door het dorp Lage Vuursche
en hebben een betere aansluiting op de andere paden.
Het pad van 760 meter lengte – tussen knooppunt 46 en 76 – loopt over Landgoed Eyckensteyn. Wie de knooppuntenroute wil rijden kan daarvoor een kaart kopen. De knooppuntenkaarten Utrechtse
Heuvelrug Zuid en Midden & Noord zijn onder andere te koop bij de informatiepunten van de VVV op de Heuvelrug, bij een aantal ruitersportzaken en paardenbedrijven in de regio en online bij
Stichting Hippisch Toerisme Nederland.
UTRECHT - Het nieuwe netwerk aan routes voor ruiters en menners op de Utrechtse Heuvelrug is klaar om gebruikt te worden. De verwijzingen stan er en de paden zijn toegankelijk.
Dat bleek tijdens een proefrit zondagmiddag. Op 2e Pinksterdag worden de routes officieel in gebruik genomen.
Afgelopen maanden zijn er speciale knooppuntroutes uitgezet in het gebied door de Nederlandse Vereniging voor Vrijetijds Ruiters. De initiatiefnemers hebben daarbij veel hulp gekregen van
Staatsbosbeheer. De route is betaald door de provincie Utrecht en de Rabobank Utrechtse Heuvelrug.
Ruiters en menners volgen de route door knooppunten thuis uit te zoeken en deze tijdens hun tocht te volgen. Het eerste knooppunt verwijst naar het volgende en zo verder. Voor fietsers bestaan al
langer dit soort knooppuntnetwerken.
Staatsbosbeheer wil ruiters gaan laten betalen voor bosritten. 'Helaas hebben we geen geld meer voor het onderhoud van ruiterpaden', zegt Joke Bijl van Staatsbosbeheer bij Dit is de Dag.
'Omdat de overheid terugtreedt, is er minder financiering en het gevolg is: de gebruiker betaalt. Dat geldt voor allerlei bijzonderheden, speciale arrangementen en dus ook voor ruiterpaden.'
Staatsbosbeheer gaat de buitenrijpas samen met de paardensportbond grondig onderzoeken, zodat het wel betaalbaar blijft. Hoeveel de pas moet gaan kosten, is Staatsbosbeheer nog aan het
onderzoeken.
Ruiters gaan mogelijk betalen voor buitenrit
Staatsbosbeheer overweegt samen met
paardensportbond KNHS om een zogenoemde buitenrijpas te gaan invoeren voor ruiters. Ruiters moeten betalen om zo'n buitenrijpas te krijgen en met dat geld kunnen
voorzieningen voor buitenritten in de natuur in stand worden gehouden, zo maakte de natuurorganisatie donderdag bekend.
Alle leden van de KNHS krijgen de komende weken een vragenlijst over het plan thuisgestuurd. Geprobeerd wordt volgens Staatsbosbeheer om ook alle andere ruiters te bereiken. De
buitenrijpas zou voor het hele land moeten gaan gelden voor iedereen die wel eens te paard de natuur in trekt.
Invoering van de buitenrijpas is nodig volgens Staatsbosbeheer omdat de overheid het onderhoud van ruiterpaden niet meer betaalt. Daar moeten natuurbeheerders zelf voor gaan
opdraaien. „Een buitenrit is een groot goed onder ruiters, waarbij het weer en het terrein een eigen dynamiek hebben. Maar het onderhoud van speciale paden, parkeerplaatsen voor
paardentrailers en bijvoorbeeld bruggen die geschikt zijn voor een paard is duur”, aldus Staatsbosbeheer.
Ruiters kunnen via de vragenlijst hun wensen en verlangens kenbaar maken. Via de buitenrijpas blijven buitenritten gegarandeerd, terwijl het aanbod ook beter op de vraag kan
worden afgestemd, melden KNHS en Staatsbosbeheer.
Paardenroutes Utrechtse Heuvelrug klaar voor gebruik
Door de nieuwsredactie · geplaatst: zondag 27 mei 2012, 07:00 uur | update: 16:50 uur
UTRECHT - Het nieuwe netwerk aan routes voor ruiters en menners op de Utrechtse Heuvelrug is klaar om gebruikt te worden. De verwijzingen staan er en de paden zijn toegankelijk.
Dat bleek tijdens een proefrit zondagmiddag. Op 2e Pinksterdag worden de routes officieel in gebruik genomen.
Afgelopen maanden zijn er speciale knooppuntroutes uitgezet in het gebied door de Nederlandse Vereniging voor Vrijetijds Ruiters. De initiatiefnemers hebben daarbij veel hulp gekregen van
Staatsbosbeheer. De route is betaald door de provincie Utrecht en de Rabobank Utrechtse Heuvelrug.
Ruiters en menners volgen de route door knooppunten thuis uit te zoeken en deze tijdens hun tocht te volgen. Het eerste knooppunt verwijst naar het volgende en zo verder. Voor fietsers
bestaan al langer dit soort knooppuntnetwerken.
Klein stukje in het Algemeen Dagblad, Regiokatern Utrecht, 2016
Ruiterroute Groot Wolfswinkel-Breeschoten in Scherpenzeel geopend 28 april 2010
SCHERPENZEEL (KNHS) - Woensdag is de ruiterroute Groot Wolfswinkel-Breeschoten in de gemeente Scherpenzeel
officieel geopend.
Op het natuurterrein Groot Wolfswinkel- Breeschoten op het particuliere Landgoed Scherpenzeel heeft de Stichting
Vernieuwing Gelderse Vallei (SVGV) in samenwerking met de gemeente Scherpenzeel, Stichting Landgoed Scherpenzeel en de Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie (KNHS) een ruiterpad
gerealiseerd.
Het gemarkeerde pad is ruim vier kilometer lang en loopt door nat terrein met wisselende ondergronden. In de route zijn twee natuurlijk hindernissen opgenomen met een alternatieve route, een heuveltje met een
steile op- en afloop met een omleiding als alternatief en een slootje dat als waterhindernis kan worden genomen.
Initiatiefnemers in het gebied zijn jaren bezig geweest om de route van de grond te krijgen. Mede met de hulp van
KNHS-regioconsulent Coen Langkemper en de hulp van de gemeente Scherpenzeel is het ruiterpad nu gerealiseerd. Wethouder Han de Ridder opende de route en bedankte de initiatiefnemers en de
Stichting Landgoed Scherpenzeel voor hun inzet.
